روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۷۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن الحسن بن محبوب عن ابي علي الجواني قال :

شَهِدْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ وَ هُوَ يَقُولُ لِمَوْلًى لَهُ يُقَالُ لَهُ‏ سَالِمٌ‏ وَ وَضَعَ يَدَهُ عَلَى شَفَتَيْهِ وَ قَالَ يَا سَالِمُ‏ اِحْفَظْ لِسَانَكَ تَسْلَمْ‏ وَ لاَ تَحْمِلِ اَلنَّاسَ عَلَى رِقَابِنَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۴۵

از ابى على جوّانى، گفت: ديدم امام صادق (ع) به يكى از مواليان خود به نام سالم كه دست بر دو لبش نهاده بود مى‏فرمود: اى سالم، زبانت را نگهدار تا سالم بمانى و مردم را بر دوش ما مكشان.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۷۵

ابو على جوانى گويد: امام صادق عليه السّلام را ديدم انگشت بالاى لبهاى شريفش گذاشته و بغلامش سالم ميفرمايد: اى سالم زبانت را نگه دار تا سالم بمانى و مردم را بر دوش ما سوار مكن (يعنى از فضائل و مناقب ما آنچه خلاف تقيه است بمردم مگو تا بر ما نشورند).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۰۱

از او، از ابن‏محبوب، از ابوعلى جوانى روايت است كه گفت: در خدمت امام جعفر صادق عليه السلام حاضر بودم و آن حضرت به يكى از غلامان خود كه او را سالم مى‏گفتند مى‏فرمود- و دست مبارك را بر لب‏هاى خويش گذاشت- و فرمود كه: «اى سالم! زبان خود را نگاه دار تا سالم بمانى، و مردم را بر گردن‏هاى ما بار و سوار مكن».