روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن علي بن حديد عن منصور بن يونس عن الحارث بن المغيره او ابيه عن ابي عبد الله ع قال :

قُلْتُ لَهُ مَا كَانَ فِي وَصِيَّةِ لُقْمَانَ‏ قَالَ كَانَ فِيهَا اَلْأَعَاجِيبُ‏ وَ كَانَ أَعْجَبَ مَا كَانَ فِيهَا أَنْ قَالَ لاِبْنِهِ خَفِ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خِيفَةً لَوْ جِئْتَهُ بِبِرِّ اَلثَّقَلَيْنِ لَعَذَّبَكَ وَ اُرْجُ اَللَّهَ رَجَاءً لَوْ جِئْتَهُ بِذُنُوبِ اَلثَّقَلَيْنِ لَرَحِمَكَ‏ ثُمَّ قَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ كَانَ‏ أَبِي‏ يَقُولُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ إِلاَّ وَ فِي قَلْبِهِ نُورَانِ نُورُ خِيفَةٍ وَ نُورُ رَجَاءٍ لَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ يَزِدْ عَلَى هَذَا وَ لَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ يَزِدْ عَلَى هَذَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۰۹

از حارث بن مغيره يا پدرش، از امام صادق (ع) گويد: به او گفتم: در وصيت لقمان چه بود؟ فرمود: در آن، مطالب شگفت‏انگيز بسيار بود و عجب‏تر از همه اين بود كه به پسرش گفت: از خدا عز و جل چنان بترس كه اگر همه كردار نيك جن و انس را بياورى عذابت مى‏كند و چنان به او اميدوار باش كه اگر همه گناه جن و انس را هم بياورى به تو رحم مى‏كند، سپس امام صادق (ع) فرمود: پدرم بارها مى‏فرمود: به راستى هيچ بنده مؤمن نيست جز آنكه در دلش دو نور است، نور ترس از خدا و نور اميد كه اگر اين را وزن كنند از آن بيش نيست و اگر آن را وزن كنند از اين بيش نيست.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۰۹

حارث يا پدرش مغيره بامام صادق عليه السّلام عرض كرد: وصيت لقمان بپسرش چه بود؟ فرمود در آن وصيت مطالب شگفتى بود و شگفت‏تر از همه اين بود كه بپسرش گفت: از خداى عز و جل چنان بترس كه اگر نيكى جن و انس را بياورى ترا عذاب كند، و بخدا چنان اميدوار باش كه اگر گناه جن و انس را بياورى بتو ترحم كند. سپس امام صادق عليه السّلام فرمود: پدرم ميفرمود: هيچ بنده مؤمنى نيست، جز آنكه در دلش دو نور است: نور خوف و نور رجاء كه اگر اين وزن شود از آن بيش نباشد و اگر آن وزن شود، از اين بيش نباشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۹۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از على بن حديد، از منصور بن يونس، از حارث بن مغيره، يا پدرش، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: در وصيّت لقمان چه بود؟ فرمود كه: «در آن چيزها بود كه مردم را به تعجّب مى‏آورد. و عجيب‏ترينِ آن‏چه در آن وصيّت بود، اين است كه به پسرش گفت كه: از خداى عز و جل چنان بترس كه اگر با نيكى و ثوابِ جنّ و انس به نزد آن جناب آيى، تو را عذاب خواهد كرد. و خدا را چنين اميد بدار كه اگر با گناهان جنّ و انس به نزد او آيى، تو را رحمت خواهد كرد». بعد از آن، حضرت صادق عليه السلام فرمود: «پدرم عليه السلام مى‏فرمود كه: هيچ بنده‏اى مؤمنى نيست، مگر آنكه در دلش دو نور هست، يكى نور خوف، و ديگرى نور رجا. كه اگر اين را بسنجند، بر آن زيادتى نكند، و اگر آن را بسنجند، بر اين زيادتى نكند».