روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۴۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

يونس عن العلا عن محمد بن مسلم قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

يُحْشَرُ اَلْعَبْدُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ مَا نَدِيَ دَماً فَيُدْفَعُ إِلَيْهِ شِبْهُ اَلْمِحْجَمَةِ أَوْ فَوْقَ ذَلِكَ‏ فَيُقَالُ لَهُ هَذَا سَهْمُكَ مِنْ دَمِ فُلاَنٍ فَيَقُولُ يَا رَبِّ إِنَّكَ لَتَعْلَمُ أَنَّكَ قَبَضْتَنِي وَ مَا سَفَكْتُ دَماً فَيَقُولُ بَلَى سَمِعْتَ مِنْ فُلاَنٍ رِوَايَةَ كَذَا وَ كَذَا فَرَوَيْتَهَا عَلَيْهِ فَنُقِلَتْ حَتَّى صَارَتْ إِلَى فُلاَنٍ اَلْجَبَّارِ فَقَتَلَهُ عَلَيْهَا وَ هَذَا سَهْمُكَ مِنْ دَمِهِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۶۵

از محمد بن مسلم، گويد: شنيدم امام باقر (ع) مى‏فرمود: بنده روز قيامت محشور شود و خونى به گردن ندارد و به اندازه يك خونِ حجامت يا بيشتر به او داده شود و به او گفته شود: اين است بهره تو از خون فلان كس، و او بگويد: پروردگارا! به راستى تو مى‏دانى كه جان مرا گرفتى و من خون كسى را نريخته بودم، در پاسخ مى‏گويد: آرى، تو از فلانى روايتى چنين و چنان شنيدى و آن را بر ضرر او روايت كردى و آن روايت نقل شد تا به فلان جبّار رسيد و او را كشت و اين سهم و بهره تو است از خون او.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۷۷

محمد بن مسلم گويد: شنيدم حضرت باقر عليه السلام ميفرمود: بنده خدا روز قيامت محشور شود و (با اينكه در دنيا) دستش بخونى آلوده نشده (و خونى نريخته) باندازه يك حجامت يا بيشتر خون باو بدهند و بگويند: اين سهم تو است از خون فلان كس؟ عرض ميكند: پروردگارا تو خود ميدانى كه همانا جان مرا گرفتى (و در آن حال) من خون كسى را نريخته بودم (و هيچ خونى بگردنم نبود؟) خداوند فرمايد: آرى تو از فلانى روايتى چنين و چنان شنيدى و بضرر او بازگو كردى، پس زبان بزبان بفلان جبار (و ستمكار) رسيد و بدان روايت او را كشت، و اين بهره تو از خون اوست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۹۷

يونس، از علا، از محمد بن مسلم روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى‏فرمود: «بنده در روز قيامت محشور مى‏شود، و حال آنكه نَمى از خون به او نرسيده؛ پس مانند شيشه حجامت يا بالاتر از آن به سوى او دفع مى‏شود، و به او گفته مى‏شود كه: اين بهره تو است از خون فلان كس. عرض مى‏كند كه: اى پروردگار من! مى‏دانى كه تو روح مرا قبض كردى و من خونى را نريخته بودم. مى‏فرمايد: بلى، از فلان كس روايت را شنيدى چنين و چنين، و آن را بر او روايت كردى. پس آن روايت نقل شد، تا به فلان پادشاه جبّار رسيد، و او را به جهت آن كشت، و اينك بهره تو است از خون او».