روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۲۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن احمد بن محمد بن عبد الله عن احمد بن هلال عن اميه بن علي عن داود الرقي قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ مََا تُغْنِي اَلْآيََاتُ وَ اَلنُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لاََ يُؤْمِنُونَ‏ قَالَ اَلْآيَاتُ‏ هُمُ‏ اَلْأَئِمَّةُ وَ اَلنُّذُرُ هُمُ اَلْأَنْبِيَاءُ ع‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۴۵

داود رقى گويد: از امام صادق (ع) تفسير قول خداى تبارك و تعالى (۱۰۱ سوره يونس): «بى‏نياز نكنند آيات و نذر قومى را كه ايمان ندارند» پرسيدم، فرمود: آيات ائمه‏اند و نذر همان پيغمبرانند (ع).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۹۶

داود رقى گويد، از امام صادق عليه السلام در باره قول خداى تبارك و تعالى (۱۰۱- سوره ۱۰) «اين آيه‏ها و بيم دادن‏ها گروهى را كه مؤمن شدنى نيستند سود ندهد» پرسيدم، فرمود: آيه‏ها امامان و بيم دادنها پيغمبران عليهم السلام ميباشند. (واضحست كه امامان عليهم السلام آيات اللَّه العظمى ميباشند و وظيفه پيغمبران بيم دادن مردمست از عواقب سوئى كه بر گناهانشان مترتب مى‏شود و وجود امامان و بيم دادن پيغمبران، براى اهل ايمان و افراد شايسته سودمند و براى مردم سر سختى كه ايمان نياورند سودى ندارد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۶۷۷

حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از احمد بن محمد بن عبداللَّه، از احمد بن هلال، از اميّه بن على، از داود رِقّى روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ: «وَ ما تُغْنِي الْآياتُ وَ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ» «۱»، يعنى: «و دفع نمى‏كنند آيه‏ها و نشانه‏هاى خدا و ترس‏ها (يا ترسانندگان او كه مردم را از عذاب حقّ تعالى مى‏ترسانند)، از گروهى كه ايمان نمى‏آورند» (و بر كفر خواهند مرد). حضرت فرمود كه: «آيات، ائمّه‏اند و نُذُر، پيغمبرانند.-/ صلوات اللَّه عليهم اجمعين-/». __________________________________________________

(۱). يونس، ۱۰۱.