روایت:الکافی جلد ۱ ش ۴۱۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

محمد بن يحيي عن محمد بن الحسين عن ابي شعيب المحاملي عن درست بن ابي منصور عن بريد بن معاويه عن ابي عبد الله ع قال :

لَيْسَ لِلَّهِ عَلَى خَلْقِهِ أَنْ يَعْرِفُوا وَ لِلْخَلْقِ عَلَى اَللَّهِ أَنْ يُعَرِّفَهُمْ‏ وَ لِلَّهِ عَلَى اَلْخَلْقِ إِذَا عَرَّفَهُمْ أَنْ يَقْبَلُوا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۴۷۱

امام صادق (ع) فرمود: خدا را بر خلق خود اين حق (وظيفه‏شناسى) نيست كه از پيش خود معرفت داشته باشند، خلق را بر خدا اين حق است كه به آنها بشناساند و وسيله معرفت آنها را ميسر سازد و اين حق براى خدا بر خلق منظور است كه چون چيزى را به آنها معرفى كرد و شناسانيد بپذيرند

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۳۱

امام صادق (ع) فرمود: براى خدا بر مردم حقى نيست كه بشناسند بلكه براى مردم بر خداست كه بآنها بشناساند و چون بايشان شناسانيد حقى است از خدا بر آنها كه بپذيرند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۵۱۷

محمد بن يحيى، از محمد بن حسين، از ابو شعيب مَحاملى، از دُرست بن ابى منصور، از بُريد بن معاويه، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود: «خدا را بر آفريدگان خويش، حق شناختن نيست كه خودْ معرفت به هم رسانند و خلق را بر خدا حق تعريف است كه آن جناب ايشان را شناسا گرداند، وليكن خدا را بر خلق، آن حق است كه چون به ايشان شناساند، و ايشان را آگاه گرداند، قبول كنند و مطيع و منقاد شوند».