روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۱۷

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن الحسين بن علوان الكلبي عن علي بن الحزور الغنوي عن اصبغ بن نباته الحنظلي قال :

رَأَيْتُ‏ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ يَوْمَ اِفْتَتَحَ اَلْبَصْرَةَ وَ رَكِبَ بَغْلَةَ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ ثُمَّ قَالَ أَيُّهَا اَلنَّاسُ أَ لاَ أُخْبِرُكُمْ بِخَيْرِ اَلْخَلْقِ يَوْمَ يَجْمَعُهُمُ اَللَّهُ فَقَامَ إِلَيْهِ أَبُو أَيُّوبَ اَلْأَنْصَارِيُ‏ فَقَالَ بَلَى يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ حَدِّثْنَا فَإِنَّكَ كُنْتَ تَشْهَدُ وَ نَغِيبُ‏ فَقَالَ إِنَّ خَيْرَ اَلْخَلْقِ يَوْمَ يَجْمَعُهُمُ اَللَّهُ سَبْعَةٌ مِنْ وُلْدِ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ‏ لاَ يُنْكِرُ فَضْلَهُمْ إِلاَّ كَافِرٌ وَ لاَ يَجْحَدُ بِهِ إِلاَّ جَاحِدٌ فَقَامَ‏ عَمَّارُ بْنُ يَاسِرٍ رَحِمَهُ اَللَّهُ فَقَالَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ سَمِّهِمْ لَنَا لِنَعْرِفَهُمْ فَقَالَ إِنَّ خَيْرَ اَلْخَلْقِ يَوْمَ يَجْمَعُهُمُ اَللَّهُ اَلرُّسُلُ وَ إِنَّ أَفْضَلَ اَلرُّسُلِ‏ مُحَمَّدٌ ص‏ وَ إِنَّ أَفْضَلَ كُلِّ أُمَّةٍ بَعْدَ نَبِيِّهَا وَصِيُّ نَبِيِّهَا حَتَّى يُدْرِكَهُ نَبِيٌّ أَلاَ وَ إِنَّ أَفْضَلَ اَلْأَوْصِيَاءِ وَصِيُ‏ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ آلِهِ اَلسَّلاَمُ أَلاَ وَ إِنَّ أَفْضَلَ اَلْخَلْقِ بَعْدَ اَلْأَوْصِيَاءِ اَلشُّهَدَاءُ أَلاَ وَ إِنَّ أَفْضَلَ اَلشُّهَدَاءِ حَمْزَةُ بْنُ عَبْدِ اَلْمُطَّلِبِ‏ وَ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ‏ لَهُ جَنَاحَانِ خَضِيبَانِ‏ يَطِيرُ بِهِمَا فِي اَلْجَنَّةِ لَمْ يُنْحَلْ أَحَدٌ مِنْ هَذِهِ اَلْأُمَّةِ جَنَاحَانِ‏ غَيْرُهُ شَيْ‏ءٌ كَرَّمَ اَللَّهُ بِهِ‏ مُحَمَّداً ص‏ وَ شَرَّفَهُ وَ اَلسِّبْطَانِ‏ اَلْحَسَنُ‏ وَ اَلْحُسَيْنُ‏ وَ اَلْمَهْدِيُّ ع‏ يَجْعَلُهُ اَللَّهُ مَنْ شَاءَ مِنَّا أَهْلَ اَلْبَيْتِ‏ ثُمَّ تَلاَ هَذِهِ اَلْآيَةَ وَ مَنْ يُطِعِ اَللََّهَ وَ اَلرَّسُولَ‏ فَأُولََئِكَ مَعَ اَلَّذِينَ أَنْعَمَ اَللََّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ اَلنَّبِيِّينَ وَ اَلصِّدِّيقِينَ وَ اَلشُّهَدََاءِ وَ اَلصََّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولََئِكَ رَفِيقاً `ذََلِكَ اَلْفَضْلُ مِنَ اَللََّهِ‏ وَ كَفى‏ََ بِاللََّهِ عَلِيماً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۹۱

از اصبغ بن نباته حنظلى گويد: امير المؤمنين را روز فتح بصره ديدم بر استر رسول خدا (ص) سوار شد و سپس فرمود: اى مردم شما را آگاه نكنم از بهترين مردم در روزى كه خدا همه را گرد آورد، ابو أيوب انصارى نزد او برخاست و گفت: چرا يا امير المؤمنين براى ما بازگو شما حاضر بودى و ما غائب مى‏شديم، فرمود: به راستى بهترين مردم روزى كه خدا همه را گرد آورد هفت كسند از فرزندان عبد المطلب كه فضل آنان را جز كافر منكر نباشد و آن را جز رو گردان از حق ناديده نگيرد، عمّار بن ياسر رحمه الله برخاست و گفت: يا امير المؤمنين نام آنها را ببر تا ما آنها را بشناسيم، فرمود: ۱- به راستى بهترين مردم روزى كه خدا آنان را گرد آورد رسولان باشند و افضل رسولان محمد است (ص). ۲- برتران هر امتى پس از پيغمبرشان وصى پيغمبر آنها است تا آنكه پيغمبرى دنبال او آيد، هلا بهترين اوصياء وصى محمد (ص) باشد. ۳ و ۴- هلا افضل خلق پس از اوصياء شهدايند، هلا افضل شهداء حمزة بن عبد المطلب و جعفر بن أبى طالبند كه او را دو بال تازه باشد كه با آنها در بهشت پرواز كند به احدى از اين امت جز او دو بال داده نشده است و اين چيزى است كه خدا بدان محمد را ارجمند داشته و شرافت بخشيده. ۵ و ۶ و ۷- دو سبط كه حسن و حسين باشند و مهدى (ع) كه خدا هر كدام از ما خاندان را خواهد او را مهدى سازد، سپس اين آيه را خواند (۶۹ سوره نساء): «هر كه فرمان برد از خدا و رسول، آنان با كسانى باشند كه خدا بدانها نعمت داده از پيغمبران و صدّيقان و شهيدان و نيكان و آنان چه خوب رفيقانى باشند» (۷۰): «اين است فضل خدا و بس‏است كه خدا دانا است».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۴۲

اصبغ بن نباته حنظلى گويد: امير المؤمنين عليه السلام را ديدم روزى كه بصره را فتح كرد و بر استر رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله سوار بود. سپس فرمود: اى مردم! بشما خبر ندهم كه بهترين مخلوق در روزى كه خدا آنها را گرد آورد (روز قيامت) كيست؟ ابو ايوب انصارى برخاست و عرضكرد: چرا اى امير المؤمنين بما خبر ده، زيرا (نزد پيغمبر و هنگام نزول وحى و دانستن حقايق و واقعيات) تو حاضر بوده‏اى و ما غايب. فرمود: همانا بهترين مخلوق در روزى كه خدا گردشان آورد، هفت تن از فرزندان عبد المطلبند كه جز كافر و جاحد منكر فضيلت ايشان نباشد. عمار بن ياسر- رحمه اللَّه- برخاست و عرضكرد: يا امير المؤمنين نام آنها را بما بگو تا بشناسيمشان، فرمود: بهترين مخلوق روزى كه خدا گردشان آورد، پيغمبرانند و بهترين پيغمبران محمد صلى اللَّه عليه و آله است و بهترين شخص از هر امتى بعد از پيغمبر آنها وصى او است تا آنكه پيغمبرى در زمان او آيد (پس آن پيغمبر از وصى پيغمبر سابق افضل است) و همانا بهترين اوصياء، وصى محمد عليه و آله السلام است، همانا بهترين مخلوق بعد از اوصياء، شهيدانند، همانا بهترين شهيدان حمزة بن عبد المطلب و جعفر بن ابى طالب است كه دو بال تر و تازه دارد و با آنها در بهشت پرواز ميكند و باحدى از اين امت جز او دو بال عطا نشده است، خدا آن را براى احترام محمد صلى اللَّه عليه و آله و تشريف او عطا كرده است. و ديگر دو نوه پيغمبر حسن و حسين و مهدى عليهم السلام‏اند كه خدا هر كه را از ما خانواده بخواهد مهدى قرار دهد. سپس اين آيه را تلاوت فرمود: «آنها كه اطاعت خدا و پيغمبر كنند، همدم كسانى هستند كه خدا بايشان نعمت داده يعنى پيغمبران و راست پيشگان و شهيدان و نيكوكاران، و اينان نيكو رفيقانند، اين تفضل از جانب خداست و دانائى خدا بس است- ۶۹ سوره ۴-».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۵۵۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن فضّال، از حسين بن عُلوان كلبى، از على بن حَزَوَّر غَنَوى، از اصبغ بن نُباته حنظلى روايت كرده است كه گفت: امير المؤمنين عليه السلام را ديدم در روزى كه فتح بصره فرمود و بر استر رسول خدا صلى الله عليه و آله سوار بود، بعد از آن، فرمود كه: «اى گروه مردمان، آيا نمى‏خواهيد كه شما را خبر دهم به بهترين خلائق در روزى كه خدا ايشان را جمع مى‏فرمايد؟» پس ابو ايّوب انصارى برخاست به سوى آن حضرت و عرض كرد: بلى يا امير المؤمنين، ما را حديث كن؛ زيرا كه تو گاهى حاضرى و گاهى غائب، و هميشه در خدمت تو نيستيم كه آنچه خواهيم از تو بپرسيم (و مى‏تواند كه معنى اين باشد كه: تو حاضر و غائب بودى و احوال هر كسى را بهتر مى‏دانى). حضرت فرمود كه: «بهترين خلائق در روزى كه خدا ايشان را جمع مى‏كند، هفت كس از فرزندان عبدالمطّلب‏اند كه كسى فضل ايشان را انكار نمى‏كند، مگر كافر و دانسته به آن جحود نمى‏ورزد، مگر آن‏كه دانسته حقّ را انكار نمايد». پس عمّار بن ياسر- رحمه اللَّه- برخاست و عرض كرد كه: يا امير المؤمنين، ايشان را براى ما نام ببر تا ايشان را بشناسيم. فرمود كه: «بهترين خلائق در روزى كه خدا ايشان را جمع مى‏فرمايد، رسولانند و بهترين رسولان، محمد صلى الله عليه و آله است، و بهترين هر امّتى بعد از پيغمبر ايشان، وصىّ پيغمبر ايشان است تا پيغمبر ديگر او را دريابد، و بهترين اوصيا، وصىّ محمد صلى الله عليه و آله است، و بهترين خلائق بعد از اوصيا، شهيدانند، و بهترين شهيدان، حمزة بن عبدالمطّلب است و جعفر بن ابى‏طالب كه او را دو بال است به خون رنگ شده، و به آن بال‏ها در بهشت پرواز مى‏كند و كسى از اين امّت غير از او دو بال به او عطا نشده، و اينك چيزى است كه خدا محمد را به آن گرامى داشته و او را تشريف داده و دو سبط و فرزندزاده پيغمبر، حسن و حسين‏اند و مهدى عليهم السلام كه خدا او را هر كه خواهد از ما اهل بيت قرار خواهد داد». پس، اين آيه را تلاوت فرمود: «وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً* ذلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَ كَفى‏ بِاللَّهِ عَلِيماً» «۱» (و در قرآن به جاى و رسوله، وَ الرَّسُولَ است. و نسخ كافى مختلف است، وليكن بيشتر چنان است كه نوشته شد). و ترجمه آيه اين است: «و هر كه فرمان برد خدا و رسول او را، پس آن گروه فرمان‏برداران در روز قيامت با آنانند كه خدا بر ايشان انعام فرموده از پيغمبران و به غايت راست‏گويان در گفتار و كردار و شهيدان و نيكوكاران و آن گروه نيكو باشند از روى ياران و همراهان آنچه مذكور شد محض فضل و كرامت است از جانب خدا و خدا كافى است كه دانا باشد» __________________________________________________

(۱). نساء، ۶۹- ۷۰.