تَبَوّءُوا
«تَبَوَّؤُا» از مادّه «بواء» (بر وزن دواء) در اصل، به معناى مساوات اجزاء یک مکان و مسطح بودن آن است، و به تعبیر دیگر صاف و مرتب کردن یک مکان را «بواء» مى گویند، این تعبیر کنایه لطیفى است از این معنا که جمعیت انصار مدینه، قبل از آن که پیامبر(صلى الله علیه وآله)و مهاجران وارد این شهر شوند، زمینه هاى هجرت را فراهم کردند، و همان گونه که تاریخ مى گوید، آنها دو بار در «عقبه» (گردنه اى نزدیک مکّه) مخفیانه با پیامبر خدا(صلى الله علیه وآله) بیعت کردند، و به صورت مبلغانى به سوى «مدینه» بازگشتند، و حتى یکى از مسلمانان «مکّه» را به نام «مصعب بن عمیر» به عنوان مبلّغ همراه خود به «مدینه» بردند تا افکار عمومى را براى هجرت پیامبر(صلى الله علیه وآله)آماده سازند. بنابراین، نه تنها خانه هاى ظاهرى را آمادّه پذیرایى مهاجران کردند، که خانه دل و جان و محیط شهر خود را تا آنجا که مى توانستند آماده ساختند.
ریشه کلمه
- بوء (۱۷ بار)
