فَاسْتَعِذ
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
پناه بردن. التجاء. «عاذَبِهِ:لَجَأَ وَاعْتَصَمَ». [بقره:67]. گفت پناه مىبرم به خدا از اينكه از جاهلان باشم. اعاذه: در پناه قرار دادن [آل عمران:36]. من او و ذريّهاش را به تو مىسپارم. استعاذه: پناه بردن و اعتصام. [نحل:98]. به خدا از شيطان رجيم پناه بر. معاذ: مصدر ميمى است [يوسف:23]. نصب آن براى مفعول مطلق است «اَعُوذُ بِااللَّهِ مَعاذاً» يعنى: پناه بر خدا از اين كار كه تو مرا ميخوانى او مربّى من است (بنابر آنكه ضمير «انه» به عزيز مصر راجع باشد).
در حال بارگیری...
