حَيْث
از الکتاب
ریشه کلمه
- حيث (۳۱ بار)
قاموس قرآن
ظرف مكان و مبنى بر ضمّ است و لازم الاضافه و مضاف اليه آن پيوسته جمله است بعضى ادعا كرده كه مضاف اليه آن گاهى مفرد مىآيد و به قبول راجز استدلال كرده است: «اماترى حيث سهيل طالعاً...» ولى جمهور اين مطلب را انكار نموده و گفتهاند: سهيل مرفوع و مبتداء و خبر آن محذوف است (اقرب). [بقره:191]، [بقره:199]. حيث به جمله فعليه و اسميه هر دو اضافه مىشود ولى در قرآن مجيد مضاف اليه آن همه جمله فعليّه است . و چون ماء كافّه بر آن لاحق شود معناى شرط مىدهد و جازم دو است (اقرب) مثل [بقره:150] در قرآن مجيد فقط دو فقره «حيث ما» آمده است بقره:144و150و بقيّه «حيث» و بيست نه بار به كار رفته است .