لَعِب
از الکتاب
«لَعِب» (بر وزن لَزِج) در اصل از مادّه «لُعاب» (بر وزن غُبار) به معناى آب دهان است که از لب ها سرازیر گردد، و این که بازى را «لعب» مى گویند، به خاطر آن است که همانند ریزش لعاب از دهان است که بدون هدف انجام مى گیرد.
«لَعْب» (بازى) به کارهایى گفته مى شود که: داراى یک نوع نظم خیالى براى وصول به یک هدف خیالى است.
ریشه کلمه
- لعب (۲۰ بار)
