رِجْس
«رِجْس» در اصل، به معناى چیز ناپاک است و بعضى از مفسران معتقدند ریشه اصلى آن معناى وسیع ترى دارد، و به معناى هر چیزى است که باعث دورى و تنفر مى شود. و لذا به انواع پلیدى ها، نجاست ها و مجازات ها، «رِجْس» گفته مى شود; زیرا همه این امور موجب فاصله گرفتن انسان و تنفر او مى گردد. در هر صورت، این کلمه در آیه فوق مى تواند به معناى مجازات و عذاب الهى باشد و ذکر آن با جمله «قَدْ وَقَعَ» به صورت فعل ماضى اشاره به این است که به طور قطع شما مستحق عذاب شده اید و دامانتان را خواهد گرفت. و نیز ممکن است به معناى پلیدى و آلودگى روح باشد، یعنى آن چنان در گرداب انحراف و فساد فرو رفته اید که روح شما در زیر پوششى از آلودگى ها قرار گرفته است و به خاطر آن مشمول غضب خدا شده اید. «رِجْس» در لغت به معناى موجود پلید و ناپاک است، و به گفته «راغب» در «مفردات»، این پلیدى چهار گونه است: گاهى از نظر غریزه و طبع، گاهى از نظر فکر و عقل، گاهى از جهت شرع و گاهى از تمام جهات. و این که در بعضى از کلمات، «رجس» به معناى «گناه»، یا «شرک»، یا «بخل و حسد» و یا «اعتقاد باطل» و مانند آن تفسیر شده، در حقیقت بیان مصداق هایى از آن است، و گرنه مفهوم این کلمه، مفهومى عام و فراگیر است، و همه انواع پلیدى ها را ـ به حکم این که الف و لام در اینجا به اصطلاح «الف و لام جنس» است ـ شامل مى شود.
ریشه کلمه
- رجس (۱۰ بار)
