آل
«آل» در اصل، «اهل» بوده، سپس به اصطلاح، «قلب شده» و به این صورت درآمده است، و «اهل» به معناى نزدیکان و خاصان انسان است; اعم از این که بستگان نزدیک او باشند و یا همفکران و همگامان و اطرافیان. «آل» گر چه غالباً در مورد «اهل بیت» و «خانواده» به کار مى رود، ولى احیاناً در معناى وسیعى که گفتیم نیز استعمال مى شود. و قرائن مقام نشان مى دهد که در اینجا منظور همین معناى وسیع است.
اهل. در مفردات گويد: آل مقلوب از اهل است و مصغّر آن اُهَيل مىباشد و فقط در اشراف و بزرگان به كار مىرود مثل آل اللّه، در اشخاص ناشناس و زمان و مكان به كار نمىرود. ناگفته نماند در قرآن كريم نيز چنين است چنانكه مىخوانيم: آل موسى، آل هارون، آل ابراهيم، آل عمران، آل يعقوب و...در قرآن يك جا آمده: [هود:81] در جاى ديگر فرموده: [قمر:34] از اين مىدانيم كه آل به معنى اهل است. در خصوص فرعون آمده [قصص:40] اين آيه صريح است كه فرعون و لشگريانش غرق شدهاند، در جاهاى ديگر آمده [بقره:50] در اينجا از لشگريان به آل تعبير شده، لشگريان فرعون چون پيرو و هم عقيده او بودند از اين جهت خانواده و آل او حساب شدهاند و اين همان است كه در اهل گذشت و گفتيم مردمان هم عقيده: يك فرد اهل او و آل اويند نظير اين آيه [اعراف:130]، است كه ملّت فرعون آل فرعون شمرده شدهاند
