الحشر ٥
| کپی متن آیه |
|---|
| مَا قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ أَوْ تَرَکْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَى أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِيُخْزِيَ الْفَاسِقِينَ |
ترجمه
| الحشر ٤ | آیه ٥ | الحشر ٦ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«لِینَةٍ»: درخت خرما. نوع خوب و ممتاز درخت خرما. «أُصُول»: جمع أَصْل، پایه. ریشه. «لِیُخْزِیَ الْفَاسِقِینَ»: متعلق به محذوفی مثل (أَذِنَ) است. أَذِنَ فِی قَطْعِ الأشْجَارِ لِیُخْزِیَ.
نزول
سبب نزول آیه چنین بوده که وقتى پیامبر به زیر حصار و قلعه یهودیان بنى‌النضیر فرود آمد. دستور فرمود تا بعضى از درختان را که مال و ثروت آنان بود، بریدند. اینان جزع و زارى کردند و نمى توانستند بریده شدن درخت‌هاى خود را طاقت آورند. لذا از راه طعن و سرزنش گفتند: یا محمد تو که ادعاى پیامبرى می‌کنى و می‌گوئى به خاطر اجراى عدل فرستاده شده اى. بریدن درختان برخلاف عدل بوده و بلکه از جمله فساد و خرابکارى در زمین می‌باشد.
پیامبر از ابراز این سخنان دلتنگ شد و مسلمین ساده‌لوح نیز پیش خود فکر می‌کردند که شاید واقعا عمل پیامبر فسادکارى باشد. لذا اختلاف نظر از لحاظ فساد و عدم فساد این کار در بین آمد. بعضى مى گفتند: نبایستى این درختان را بریده باشند زیرا از جمله غنائم و اموال است و برخى دیگر مى گفتند: نبایستى این درختان را بریده باشند زیرا از جمله غنائم و اموال است و برخى دیگر مى گفتند چون یهودیان درخواست قطع نشدن آن را دارند بنابراین به خاطر ضدیت با خواسته هاى آنان باید درختان حتما بریده شود سپس این آیه نازل گردید.[۱] چنان که قتادة و یزید بن رومان نیز نقل نموده اند[۲] عبدالله بن عمر گوید: پیامبر دستور داد نخلهاى خرماى بنوالنضیر را طعمه حریق ساخته و آتش بزنند سپس این آیة نازل گردید.[۳]
جابر گوید: پیامبر دستور داد درخت‌هاى خرماى بنوالنضیر را قطع نمایند این کار بر مسلمین دشوار آمد و نزد پیامبر آمدند و گفتند: یا رسول الله اگر این درختان را قطع کنیم. آیا گناهى براى ما محسوب نخواهد گردید؟ سپس این آیة نازل شد[۴] اگر چه سند این حدیث ضعیف به نظر مى آید.[۵]
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۰، سوره حشر
- آيات مربوط به اخراج بنى النضير از سرزمينشان
- معناى اينكه فرمود: ((يخربون بيوتهم بايديهم و ايدى المؤ منين ))
- قطع كردن و نكردن درختان را بنى النضير به اذن خدا بود
- موارد مصرف ((فيى ء))
- فقراى مهاجرين يكى از مصاديق فى در راه خدا
- شرح آيه : ((و الذين تبوؤ ا الدار و الايمان ...)) كه متضمن مدح انصار در چشمنداشتنشان به اموالى كه بين مهاجران تقسيم شده مى باشد
- جملات ديگرى از كلام خدا در مدح انصار
- رواياتى درباره ماجراى اخراج و تبعيد بنى النضير
- روايتى در چشم پوشى انصار از غنائم آنان براى تقسيم بين مهاجرين
- چند روايت درباره فيى و موارد مصرف آن ، و درذيل آيه ((ما آتيكم الرسول فخذوه ...))
- چند روايت درباره ايماان و اينكه دين حب ، و حب دين است و درباره صفت رذيله ((شرح ))
تفسیر نور (محسن قرائتی)
ما قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَلى أُصُولِها فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِيُخْزِيَ الْفاسِقِينَ «5»
آنچه از درخت خرما قطع كرديد يا آن را ايستاده بر پاى خود واگذاشتيد، همه به خواست و فرمان خداوند بود و (خداوند مى‌خواست) فاسقان را خوار گرداند.
نکته ها
«لِينَةٍ» به معناى نرمى است و به درخت خرما نيز كه ميوه‌اى نرم دارد، گفته مى‌شود. «1»
اسلام، رزمندگان را از مسموم كردن آب و قطع درختان سرزمين دشمن منع مى‌كند؛ ولى گاهى به دليل مزاحمت درخت براى حركت رزمندگان و يا براى ضربه زدن به روحيه كافران پيمان شكن، فرمان قطع درخت صادر مى‌شود. شايد آيه پاسخى به ترديد مسلمانان در صحت عمل خويش يا اشكال يهود نسبت به قطع درختان باشد كه قرآن مى‌فرمايد: اين فرمان، از طرف خدا بود.
پیام ها
1- در جبهه جنگ، تمام حركات بايد زير نظر فرمانده باشد. ما قَطَعْتُمْ ... فَبِإِذْنِ اللَّهِ
2- در شرايطى، تخريب منازل و قطع اشجار لازم است. يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ ... قَطَعْتُمْ ...
3- قطع كردن يا نكردن درختان، حدودى دارد كه بايد با جواز الهى انجام گيرد.
ما قَطَعْتُمْ ... أو تركتم ... فَبِإِذْنِ اللَّهِ
4- فسق و اعتقادات فاسد انسان، در هدر رفتن اموال او اثر دارد. ما قَطَعْتُمْ ...
الْفاسِقِينَ
5- كارهاى ايذايى در جبهه مانعى ندارد. «لِيُخْزِيَ الْفاسِقِينَ»
«1». مفردات راغب.
تفسير نور(10جلدى)، ج9، ص: 541
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
ما قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَلى أُصُولِها فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِيُخْزِيَ الْفاسِقِينَ «5»
شأن نزول: مسلمانان در قضيه بنو نضير، درختان خرماى آنان را از بن
جلد 13 - صفحه 92
مى‌بريدند و خوبهاى آن را مى‌گذاشتند و مى‌گفتند: ما مى‌دانيم اينها به دست مسلمانان خواهد افتاد. يهودان در خشم شده، خطاب به حضرت نمودند كه: تو گوئى من به عدل مأمورم و از جاده عدل تجاوز نمى‌كنم، اين عدالت است كه درختان ما را مى‌برى و مى‌سوزانى؟ اين سخن بر حضرت شاق آمد و مسلمانان مستضعف در انديشه افتادند كه قطع درختان، تعدى و فساد باشد. اختلاف ما بين آنها شد، آيه نازل شد:
ما قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ: آنچه بريديد از خرماستان، أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَلى أُصُولِها: يا واگذاشتيد ايستاده بر اصلهاى خود، فَبِإِذْنِ اللَّهِ: پس آن به امر خدا و به رضاى او بوده، وَ لِيُخْزِيَ الْفاسِقِينَ: و براى آنكه خوار و ذليل گرداند بيرون رفتگان از دائره ايمان را كه يهودان باشند.
تنبيه: آيه شريفه دليل است بر جواز خراب كردن شهر كفار و بريدن درختان آنان بعد از غلبه مسلمانان براى زياد شدن غيظ ايشان و زجر آنان.
(آيه 6)
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ «1» هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ مِنْ دِيارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ ما ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ مانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَ أَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ «2» وَ لَوْ لا أَنْ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمُ الْجَلاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِي الدُّنْيا وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابُ النَّارِ «3» ذلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَنْ يُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ «4»
ما قَطَعْتُمْ مِنْ لِينَةٍ أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَلى أُصُولِها فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِيُخْزِيَ الْفاسِقِينَ «5»
ترجمه
تنزيه نموده است مر خدا را آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است ارجمند درست كردار
او است آنكه بيرون كرد آنان را كه كافر شدند از اهل كتاب از منزلهاشان براى اولين بيرون كردن دسته جمعى گمان نداشتيد كه خارج شوند و گمان كردند آنها كه باز دارنده است آنان را حصارهاشان از حكم خدا پس آمد آنها را فرمان خدا از جائيكه گمان نميكردند و انداخت در دلهاشان هراس را كه خراب ميكردند خانه‌هاى خود را بدست خود و دست مؤمنان پس عبرت گيريد اى صاحبان ديده‌ها
و اگر نه آن بود كه مقدّر كرده بود خدا براى آنان بيرون شدن از خانمان را هر آينه عذاب كرده بودشان در دنيا و براى آنها در آخرت عذاب آتش است
اين بسبب آنست كه آنها مخالفت نمودند با خدا و پيغمبرش و هر كه مخالفت كند با خدا پس همانا خدا سخت عقوبت است
آنچه را بريديد از درخت خرماى خوب يا واگذاشتيد آنرا ايستاده بر ريشه‌هاى خود پس باذن خدا است و تا خوار كند متمرّدان را.
تفسير
تسبيح و تنزيه و تقديس تمام موجودات ارضيّه و سماويّه خالق و
جلد 5 صفحه 171
مربّى و نگهدار خودشان را بلسان حال و مقال مكرّر بيان شده و عزّت و قدرت و درست‌كارى و حكمت خدا محتاج به بيان نيست و مستفاد از نقل قمّى ره در شأن نزول آيات آتيه آنست كه در مدينه سه قبيله از يهود بودند بنى نضير و بنى قريظه و قنيقاع و ما بين آنها و پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم عهد مقرّرى بود پس نقض نمودند عهد خود را و سبب نقض عهد بنى نضير آن بود كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم آمد نزد آنها تا قرض كند از آنان براى پرداخت خونبهاى دو نفر از معاهدين آنها كه يكنفر از اصحاب آن حضرت آن دو را ناگهانى كشته بود و چون وارد شد بر كعب بن اشرف كه رياست بر آنها داشت او قصد نمود قتل حضرت و همراهانش را و جبرئيل او را آگاه نمود و حضرت برخاست و مراجعت فرمود و بآنها خبر داد كه من از نيّت شما مطّلع شدم پس يا از مدينه بيرون رويد يا آماده جنگ باشيد و آنها حاضر شدند كه بيرون روند ولى عبد اللّه بن ابى منافق آنها را مغرور بكمك خود و يارانش كرد و گفت ما با شما جنگ ميكنيم و اگر مغلوب شديم با شما از مدينه بيرون ميرويم و لذا استنكاف از بيرون رفتن نمودند و حاضر براى جنگ شدند و آن منافق با آنها كمك ننمود و پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم امير المؤمنين عليه السّلام را علمدار و امر بتقدّم فرمود و خود با اصحاب تكبيرگويان بدنبال آمد و آنها را محاصره نمود و چون پيغمبر بمقابل بيوت آنها رسيد آنان آنچه نزديك بخودشان بود از ابنيه براى خود حصن نمودند و آنچه را نزديك پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود خراب كردند و پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم امر فرمود درختان خرماى آنها را قطع نمايند و آنها بجزع درآمدند و گفتند اى محمد آيا خدا تو را امر بفساد نموده اگر اين درختان از آن تو است قطع كن و اگر از ما است بگذار و حاضر شدند اموال خود را بردارند و بروند و پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود بقدريكه شتر حمل نمايد برداريد و آنها حاضر نشدند ولى بعد از چند روز راضى شدند و پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود هيچ حق نداريد ببريد و اگر ببينيم كسى چيزى ميبرد او را ميكشيم و آنها دست خالى رفتند بعضى بفدك و وادى القرى و بعضى بشام و در مجمع اين شأن نزول را با اضافاتى كه از آن جمله قتل كعب بن اشرف بدست محمد بن مسلمه بامر پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بعد از مراجعت از نزد او است نقل نموده ولى
جلد 5 صفحه 172
چون از معصوم نبود و اختلافاتى هم با روايت قمى ره داشت حقير از ذكر آن صرف نظر نمودم و بنابر اين مفاد آيات آنست كه خداوند آن ذات قهّارى است كه بيرون كرد كفار اهل كتاب را از ديار خودشان و اين دفعه اول بيرون كردن دسته جمعى آنها بود از منازلشان بشام و غيرها و دفعه دوم در رجعت يا قيامت است بزمين شام يا صحراى محشر چون در مجمع از ابن عباس نقل نموده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بآنها فرمود بيرون رويد گفتند بكجا فرمود بزمين محشر و قمى ره از امام مجتبى عليه السّلام نقل نموده كه مردم در قيامت محشور ميشوند نزد صخره بيت المقدس و جمعى از مفسّرين تصريح نموده‌اند كه حشر اوّلشان جلاء آنها از مدينه بود بشام و حشر دومشان در قيامت است آنهم بزمين شام و معناى حشر بيرون كردن جمعى است از مكانى بمكان ديگر و مسلمانان گمان نميكردند آنها باين سهولت از مدينه جلاء وطن نمايند چون عدّه و عدّه آنها كافى براى مقاومت بود و خود آنها هم با اسلحه و حصارهاى محكمى كه داشتند گمان ميكردند ميتوانند دفاع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كنند ولى بعد از كشته شدن كعب بن اشرف كه از مجمع نقل شد بامر پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و خواست خداوند آنها چنان مرعوب شدند كه بهيچ وجه اظهار حياتى ننمودند و چون پيغمبر (ص) امر فرمود بقطع اشجار آنها كه وسيله ارتزاقشان بود يك مرتبه دل از اقامت كندند و عازم رحيل شدند و هيچ تصوّر نمينمودند كه چنين عذاب ناگهانى از خدا بر آنان نازل شود و بدست خودشان ابنيه خارجى خودشان را خراب نمودند براى بدست آوردن آلات قيمتى آنها و نيفتادنشان در دست مسلمانان و مسلمانان هم با آنها كمك ميكردند در خرابى براى تعذيب آنها و توسعه ميدان جنگ و اينكه خداوند نسبت خرابى را بآنها داده بدست خودشان و دست اهل ايمان ظاهرا بمناسبت آن باشد كه سبب خرابى را كه نقض عهد و غدر با پيغمبر بوده آنها فراهم نموده بودند و بعضى گفته‌اند اطاقهاى داخلى را خودشان خراب نمودند در وقت جلاء از وطن براى آن كه بدست مسلمانان نيفتد و ابنيه خارجى را مسلمانان خراب كردند قبلا تا برسند بحصارهاشان پس بايد ارباب عقل و دانش از اين قبيل وقايع عبرت گيرند و بدانند هر كه با خدا و پيغمبر در افتاد ور افتاد و نيز بايد
جلد 5 صفحه 173
بدانند كه خدا و پيغمبر اگر چه ارحم الرّاحمين و رحمة للعالمين ميباشند ولى اشدّ المعاقبين و غلظة للكافرين هم هستند و صفت رحمت و مروّت و غلظت و خشونت هر يك بايد بجا و محلّ خود بكار رود و اگر خداوند فرض و مقدّر نفرموده بود براى آنها جلاء از وطن را مانند بنى قريظه در دنيا بقتل مردان و سبى زنان و اطفال معذّب مى‌شدند و در هر حال عذاب آخرت آنها بجاى خود محفوظ است اين نتيجه شقاق و غدر با خدا و پيغمبر است و كسى تصوّر نكند كه قطع درختان خوب قيمتى خرماى آنها خلاف انصاف و رويّه عقلاء بوده چون آنچه از آنها قطع و آنچه باقى گذارده شده بامر خدا بوده و بر طبق حكمت و مصلحت است كه بسبب آن اميدشان از اقامت قطع شود و بذلّت و خوارى و دلسوختگى بيرون روند و بانتقام غدر و مكر با خدا و پيغمبر برسند و ديگر بچنين اعمال قبيحه‌اى اقدام ننمايند.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
ما قَطَعتُم مِن لِينَةٍ أَو تَرَكتُمُوها قائِمَةً عَلي أُصُولِها فَبِإِذن‌ِ اللّه‌ِ وَ لِيُخزِي‌َ الفاسِقِين‌َ «5»
آنچه قطع مي‌كنيد از درخت خرما يا واميگذاريد ايستاده بر ريشه‌هاي آنها پس باذن خداي متعال است و براي اينست که مخذول كند فاسقين را. خداوند پس از فتح مسلمين و منكوب شدن كفّار و مشركين اجازه داده بر مسلمين تصرّف در اموال آنها از غنائم دار الحرب و اسير كردن آنها و اخذ آنها به غلامي و كنيزي و تصرّف در املاك آنها بر طبق دستور الهي لذا مي‌فرمايد:
ما قَطَعتُم مِن لِينَةٍ لينه يك نوع از درخت خرما است که بهترين اقسام خرما است.
أَو تَرَكتُمُوها قائِمَةً عَلي أُصُولِها که بر جا بگذاريد بايد به اذن و اجازه خدا باشد.
جلد 16 - صفحه 470
فَبِإِذن‌ِ اللّه‌ِ بدون اذن حق‌ّ تصرّف نداريد دستورش و حدّ تصرّفش بايد از جانب خدا برسد و اذن الهي براي اينست.
وَ لِيُخزِي‌َ الفاسِقِين‌َ فاسق اعم‌ّ از مشرك و كافر و معاند است زيرا فسق خروج از طاعت است و خزي عذاب و سركوبي و خفّت و خواريست که بدانند در معاندة و مخالفت چه عواقب سويي دارد.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 5)- در این آیه به پاسخ ایرادی می‌پردازد که یهود بنی نضیر- چنانکه در شأن نزول نیز گفتیم- به پیامبر صلّی اللّه علیه و آله متوجه می‌ساختند، در آن موقع که دستور داد قسمتی از نخلهای نزدیک قلعه‌های محکم یهود را ببرند (تا محل کافی برای نبرد باشد، یا برای این که یهود ناراحت شوند و از قلعه‌ها بیرون آیند و درگیری در خارج قلعه روی دهد).
ج5، ص139
آنها گفتند: ای محمّد! مگر تو نبودی که از این گونه کارها نهی می‌کردی؟
آیه نازل شد و گفت: «هر درخت با ارزش نخل را قطع یا آن را به حال خود واگذاشتید همه به فرمان خدا بود»! (ما قطعتم من لینة او ترکتموها قائمة علی اصولها فباذن الله).
«و هدف این بود که فاسقان را خوار و رسوا کنند» (و لیخزی الفاسقین).
نکات آیه
۱ - اقدام مسلمانان، به قطع برخى نخل هاى سبز و بارور یهود بنى نضیر (ما قطعتم من لینة) «لینة» به معناى نخل برافراشته و بارور است (مفردات راغب).
۲ - قطع بعضى از نخل ها و بر جاى نهادن برخى دیگر در غزوه بنى نضیر از سوى مسلمانان، به اجازه خداوند بود. (ما قطعتم من لینة أو ترکتموها قائمة على أصولها فبإذن اللّه)
۳ - حرکت هاى مسلمانان در مقابله با یهود بنى نضیر، به اذن و رهنمود الهى بود. (ما قطعتم ... فبإذن اللّه) با توجه به الغاى خصوصیت از مورد، مطلب یاد شده به دست مى آید.
۴ - لزوم حفظ درختان بارور، در باور مردمان عصر بعثت (ما قطعتم من لینة ... فبإذن اللّه) از توضیح خداوند نسبت به مشروعیت عمل مسلمانان در قطع درختان بنى نضیر، چنین استفاده مى شود که عمل آنان، براى مردم مدینه چه بسا سؤال برانگیز بوده است.
۵ - اعتراض یهود بنى نضیر، نسبت به قطع نخل هاى بارور ایشان از سوى مسلمانان* (ما قطعتم من لینة ... فبإذن اللّه) برداشت یاد شده بر این اساس است که آیه شریفه، در پاسخ به اعتراض بنى نضیر در مورد قطع درختان سرسبز و بارور باشد; همان گونه که در شأن نزول این آیه آمده است.
۶ - تردید مسلمانان نسبت به درستى عمل خویش، در قطع درختان بارور، به هنگام جنگ* (ما قطعتم من لینة ... فبإذن اللّه) برداشت یاد شده، بدان احتمال است که پس از قطع بعضى از نخل هاى بنى نضیر، این تردید و سؤال میان مسلمانان به وجود آمد که: آیا عملشان صحیح و مورد رضاى حق بوده یا خیر؟ آیه شریفه پاسخى به پرسش آنان است.
۷ - پیروى و تبعیت از پیامبر(ص) (رهبرى الهى)، پیروى از خداوند است.* (ما قطعتم من لینة ... فبإذن اللّه) برداشت یاد شده با توجه به این نکته است که مسلمانان در هر قدم، برنامه خویش را از آیات قرآن و وحى به صورت مستقیم دریافت نمى کرده و صرفاً مطیع پیامبر(ص) بوده اند و خداوند، اذن پیامبر را اذن خود معرفى کرده است.
۸ - اذن الهى به قطع نخل هاى بارور بنى نضیر، در راستاى به ذلت کشاندن آنان (ما قطعتم من لینة ... فبإذن اللّه و لیخزى الفسقین)
۹ - جبهه گیرى در برابر خدا و پیامبر و حاکمیت دین، از نمودهاى بارز فسق (ذلک بأنّهم شاقّوا اللّه و رسوله ... و لیخزى الفسقین) از تطبیق عنوان «فاسق» بر کسانى که در برابر خدا و پیامبر(ص) جبهه گیرى کردند (شاقّوا اللّه و رسوله)، مطلب بالا برداشت مى شود.
۱۰ - خوار ساختن فاسقان و پرده دران حریم ارزش ها، برنامه اى الهى و پسندیده (فبإذن اللّه و لیخزى الفسقین)
روایات و احادیث
۱۱ - «عن أبى عبداللّه(ع) قال: العجوة أُمّ التمر... و هو قول اللّه عزّوجلّ: «ما قطعتم من لینة أو ترکتموها قائمة على أصولها» قال: یعنى العجوة;[۶] از امام صادق(ع) روایت شده که «عجوة» مادر خرما است ...(یعنى اولین درختى است که منشأ نخل هاى خرما در روى زمین بوده است) و این سخن خداوند است که مى فرماید: «ما قطعتم من لینة...» امام فرمود: مقصود همان عجوه است (خرماى عجوه نوع مرغوبى از خرما است)».
موضوعات مرتبط
- اسلام: تاریخ صدر اسلام ۱
- اطاعت: آثار اطاعت از محمد(ص) ۷; اطاعت از خدا ۷
- بنى نضیر: آثار قطع درختان خرماى بنى نضیر ۸; ابقاى درختان خرماى بنى نضیر ۲; اعتراض بنى نضیر ۵; جنس درختان خرماى بنى نضیر ۱۱; زمینه ذلت بنى نضیر ۸; قطع درختان خرماى بنى نضیر ۱، ۲، ۵، ۶
- خدا: آثار اذن خدا ۳، ۸; آثار دشمنى با خدا ۹; اذن خدا ۲
- درختان: اهمیت درختان بارور ۴
- دین: آثار دشمنى با دین ۹
- عمل: عمل پسندیده ۱۰
- غزوه بنى نضیر: قصه غزوه بنى نضیر ۲; منشأ غزوه بنى نضیر ۳
- فاسقان: ذلت فاسقان ۱۰
- فسق: نشانه هاى فسق ۹
- محمد(ص): آثار دشمنى با محمد(ص) ۹
- مردم: بینش مردم مقارن بعثت ۴
- مسلمانان: شک مسلمانان صدراسلام ۶
منابع
