روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۵۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي الحسن بن علي الوشا عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال :

إِذَا بَلَغَ اَلْغُلاَمُ أَشُدَّهُ ثَلاَثَ عَشْرَةَ سَنَةً وَ دَخَلَ فِي اَلْأَرْبَعَ عَشْرَةَ سَنَةً وَجَبَ عَلَيْهِ مَا وَجَبَ عَلَى اَلْمُحْتَلِمِينَ اِحْتَلَمَ أَوْ لَمْ يَحْتَلِمْ وَ كُتِبَتْ عَلَيْهِ اَلسَّيِّئَاتُ وَ كُتِبَتْ لَهُ اَلْحَسَنَاتُ وَ جَازَ لَهُ كُلُّ شَيْ‏ءٍ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ ضَعِيفاً أَوْ سَفِيهاً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۷۳

و حسن بن علىّ وشّاء، از عبد اللَّه بن سنان از امام صادق (عليه السّلام) روايت كرده است كه فرمود: زمانى كه پسر به‏

«أشدّ»

خود يعنى سيزده سال برسد، و بچهارده سال داخل شود، هر چه بر محتلم‏شوندگان واجب است، بر او واجب مى‏شود، چه محتلم شده باشد، و چه نشده باشد، و نيك و بد اعمالش بسود و زيانش نوشته مى‏شود. و همه چيز براى او جايز و نافذ است مگر اينكه ضعيف يا سفيه باشد.