روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۲۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي النضر بن شعيب عن خالد بن ماد عن الجازي عن ابي عبد الله ع :

فِي رَجُلٍ تُوُفِّيَ فَتَرَكَ جَارِيَةً أَعْتَقَ ثُلُثَهَا فَتَزَوَّجَهَا اَلْوَصِيُّ قَبْلَ أَنْ يُقْسَمَ شَيْ‏ءٌ مِنَ اَلْمِيرَاثِ أَنَّهَا تُقَوَّمُ وَ تُسْتَسْعَى هِيَ وَ زَوْجُهَا فِي بَقِيَّةِ ثَمَنِهَا بَعْدَ مَا تُقَوَّمُ فَمَا أَصَابَ اَلْمَرْأَةَ مِنْ عِتْقٍ أَوْ رِقٍّ جَرَى عَلَى وَلَدِهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۲

و نضر بن شعيب، از خالد بن ماد، از عبد الغفّار جازي، از امام صادق عليه السّلام در باره مردى روايت كرده است كه وفات يافته، و كنيزكى از خود بجاى نهاده است كه ثلث آن را آزاد كرده، ولى وصىّ ميّت پيش از آنكه چيزى از ميراث تقسيم شود، با او ازدواج كرده. امام در اين باره فرمود: كنيزك تقويم مى‏شود، و او و همسرش بعد از تقويم در بقيّه بهايش به كار ميگمارند، پس هر چه از آزادى يا بردگى كه كنيزك به آن دست پيدا كند، بر فرزند او نيز جريان مى‏يابد.