روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ مَا جَاءَ فِي الزِّنَا

و قال ع :

مَا عَجَّتِ اَلْأَرْضُ إِلَى رَبِّهَا عَزَّ وَ جَلَّ كَعَجِيجِهَا مِنْ ثَلاَثٍ مِنْ دَمٍ حَرَامٍ يُسْفَكُ عَلَيْهَا أَوِ اِغْتِسَالٍ مِنْ زِنًى أَوِ اَلنَّوْمِ عَلَيْهَا قَبْلَ طُلُوعِ اَلشَّمْسِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۳

و نيز فرمود: زمين فريادش به ضجّه بلند نشود و ناله نكند بسوى خداوند بزرگ مانند ناله و شيونى كه از سه چيز كند: ۱- خون ناحقّى كه بر روى آن ريخته شود، يا آب غسلى كه از جنابت از حرام بر روى آن ريزد، يا خوابى كه قبل از طلوع آفتاب در پشت آن صورت گيرد.