روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۴۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

قال الصادق ع :

وَ أَفْضَلُ مَا يَسْتَعْمِلُهُ اَلْإِنْسَانُ فِي اَللُّقَطَةِ إِذَا وَجَدَهَا أَلاَّ يَأْخُذَهَا وَ لاَ يَتَعَرَّضَ لَهَا فَلَوْ أَنَّ اَلنَّاسَ تَرَكُوا مَا يَجِدُونَهُ لَجَاءَ صَاحِبُهُ فَأَخَذَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۲

و امام صادق عليه السّلام فرمود: بهترين كارى كه انسان بايد در مورد شى‏ء گمشده‏اى كه مى‏يابد انجام دهد آنست كه هنگامى كه مالى را يافت آن را برنگيرد و متعرّض آن نشود، و اگر مردم آنچه گم شده بود برنمى‏گرفتند، البتّه صاحبش مى‏رسيد و آن را برمى‏گرفت. و اگر شى‏ء يافت شده قيمتش از يك درهم كمتر باشد آن را براى خود برگير و لازم نيست آن را معرّفى كنى. و اگر در حرم (خانه خدا) دينارى يافتى كه نقش آن محو شده است آن را تصرّف كن و تعريف لازم نيست.