روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۳۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي اسحاق بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

وَ مَنْ أَخَذَ اَلْمِيزَانَ بِيَدِهِ فَنَوَى أَنْ يَأْخُذَ لِنَفْسِهِ وَافِياً لَمْ يَأْخُذْهُ إِلاَّ رَاجِحاً وَ مَنْ أَعْطَى فَنَوَى أَنْ يُعْطِيَ‏ سَوَاءً لَمْ يُعْطِ إِلاَّ نَاقِصاً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۶۸

اسحاق بن عمّار گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كس ترازو در اختيار گيرد و نيّتش اين باشد كه حقّ خوش را تمام بستاند، برنمى‏گيرد مگر بيش از حقّش، و هر كس در فكرش اين باشد كه مساوى دهد، نمى‏دهد مگر ناقص. شرح: «مراد آنست كه بايد در هنگام گرفتن حقّ به كمتر از آنچه بايد بستاند بسنده كند و در وقت ايفاء به بيشتر از آنچه بايد بدهد عمل نمايد تا به حقّ و واقع رفتار كرده باشد.