روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۳۶۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

روي جميل عن فضيل قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ بَعْضَ أَصْحَابِنَا رَوَى عَنْكَ أَنَّكَ قُلْتَ إِذَا أَحَلَّ اَلرَّجُلُ لِأَخِيهِ اَلْمُؤْمِنِ فَرْجَ جَارِيَتِهِ فَهُوَ لَهُ حَلاَلٌ فَقَالَ لَهُ نَعَمْ يَا فُضَيْلُ‏ قُلْتُ فَمَا تَقُولُ فِي رَجُلٍ عِنْدَهُ جَارِيَةٌ لَهُ نَفِيسَةٌ وَ هِيَ بِكْرٌ أَحَلَّ لِأَخٍ لَهُ مَا دُونَ اَلْفَرْجِ أَ لَهُ أَنْ يَفْتَضَّهَا قَالَ لاَ لَيْسَ لَهُ إِلاَّ مَا أَحَلَّ لَهُ مِنْهَا وَ لَوْ أَحَلَّ لَهُ قُبْلَةً مِنْهَا لَمْ يَحِلَّ لَهُ مَا سِوَى ذَلِكَ قُلْتُ أَ رَأَيْتَ إِنْ هُوَ أَحَلَّ لَهُ مَا دُونَ اَلْفَرْجِ فَغَلَبَتْهُ اَلشَّهْوَةُ فَاقْتَضَّهَا قَالَ لاَ يَنْبَغِي لَهُ ذَلِكَ قُلْتُ فَإِنْ فَعَلَ ذَلِكَ أَ يَكُونُ زَانِياً قَالَ لاَ وَ لَكِنْ يَكُونُ خَائِناً وَ يَغْرَمُ لِصَاحِبِهَا عُشْرَ قِيمَتِهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۰۹

فضيل بن يسار گويد: با امام صادق عليه السّلام عرض كردم قربانت گردم پاره‏اى از همسلكان ما از شما روايت كرده‏اند كه فرموده‏ايد: اگر شخصى لذّت جنسى كنيز خود را ببرادر مؤمنش حلال كند بر او مباح مى‏شود؟ فرمود: آرى اى فضيل‏ چنين است، عرض كردم: نظر شما در باره مرديكه كنيز بكر و زيباى خود را بر برادر خود مباح كند بشرط آنكه با او نزديكى و مجامعت نكند وى ميتواند با كنيز همبستر شده و بكارت او را بردارد؟ فرمود: نه حق ندارد جز آنچه بر او مباح كرده، و اگر تنها يك بوسه را حلال كرده نمى‏تواند از آن تجاوز كند، عرض كردم: اگر همه نوع لذّتى را بر او حلال كرده بغير از مجامعت و بر آن شخص شهوت غالب شود و بكارت كنيز را بر دارد، فرمود: درست نيست اين كار را مرتكب شود، عرض كردم چنانچه مرتكب شود آيا زنا كار محسوب مى‏شود؟ فرمود: نه و ليكن خيانتكار است، و عشر قيمت كنيز را بعنوان غرامت بر داشتن بكارت بايد به صاحبش بپردازد.