روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۸۸۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

قال و سمعته يقول :

مَنْ رَبَطَ فَرَساً عَتِيقاً مُحِيَتْ عَنْهُ عَشْرُ سَيِّئَاتٍ‏ وَ كُتِبَتْ لَهُ إِحْدَى عَشْرَةَ حَسَنَةً فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ مَنِ اِرْتَبَطَ هَجِيناً مُحِيَتْ عَنْهُ فِي كُلِّ يَوْمٍ سَيِّئَتَانِ وَ كُتِبَتْ لَهُ تِسْعُ حَسَنَاتٍ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ مَنِ اِرْتَبَطَ بِرْذَوْناً يُرِيدُ بِهِ جَمَالاً أَوْ قَضَاءَ حَاجَةٍ أَوْ دَفْعَ عَدُوٍّ مُحِيَتْ عَنْهُ فِي كُلِّ يَوْمٍ سَيِّئَةٌ وَ كُتِبَتْ لَهُ سِتُّ حَسَنَاتٍ وَ مَنِ اِرْتَبَطَ فَرَساً أَشْقَرَ أَغَرَّ أَوْ أَقْرَحَ فَإِنْ كَانَ أَغَرَّ سَائِلَ اَلْغُرَّةِ بِهِ وَضَحٌ فِي قَوَائِمِهِ‏ فَهُوَ أَحَبُّ إِلَيَّ لَمْ يَدْخُلْ بَيْتَهُ فَقْرٌ مَا دَامَ ذَاكَ اَلْفَرَسُ فِيهِ وَ مَا دَامَ فِي مِلْكِ صَاحِبِهِ لاَ يَدْخُلُ بَيْتَهُ حَيْفٌ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۶۱

و گفت: او را شنيدم كه ميفرمود: كسى كه اسب اصيلى را بمرابطه اختصاص دهد، در هر روزى ده گناه از نامه عملش محو ميگردد، و يازده ثواب برايش نوشته مى‏شود، و كسى كه اسب هجينى را- كه فقط پدرش اسبى عربى است- براى مرابطه نگاهدارى كند، در هر روز دو گناه از او محو ميگردد، و نه ثواب برايش نوشته مى‏شود. و كسى كه برذونى را- كه از هيچ طرف عربى نيست- ببندد، و منظورش استفاده از زيبائى اسب، يا برآوردن حاجتى يا دفع دشمنى باشد، در هر روز يك گناه از او محو ميگردد، و شش ثواب بحسابش نوشته مى‏شود. و كسى كه اسبى با پيشانى سفيد، يا با خال سفيد در پيشانى را بقصد مرابطه و دفاع از مرزهاى مملكت اسلام ببندد، تا هر زمان كه آن اسب در خانه او باشد، فقر به آن راه نمى‏يابد، و تا هر زمان كه آن اسب در ملك صاحبش باشد، ظلم بخانه او داخل نميشود. و اگر آن اسب پيشانى سفيد باشد، و سفيدى پيشانيش را فرا گرفته باشد، و قوائمش برنگ سفيد يا بخشى از آن برنگ سفيد باشد در نظر من محبوبتر است.