روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۴۹
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم
:
| من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۴۸ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۵۰ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰۲
و در عالم رؤياى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله بنى اميّه را در حالى به او نشان دادند كه بر منبرش بالا ميروند، و مردم را از صراط هدايت به راه ضلالت واپس ميبرند، از اين رو شب را اندوهگين و محزون صبح كرد، پس جبرئيل عليه السّلام بر او نازل شد، و گفت: يا رسول اللَّه، چرا تو را اندوهگين و محزون مىبينم؟ فرمود: اى جبرئيل، من شب دوشين بنى اميّه را ديدم كه پس از من بر منبرم بالا ميروند، و مردم را از صراط هدايت به راه ضلالت واپس مىبرند، گفت: به آن خدائى كه تو را بر حقّ به نبوّت مبعوث كرده است، اين چيزى است كه من اطّلاع بر آن نداشتم، سپس به آسمان عروج كرد، و ديرى نگذشت كه با آيهاى از قرآن كه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله را با آن دلگرم ميساخت فرود آمد، و آن آيه اين بود: «آيا در اين باره انديشيدهاى كه اگر ما سالها ايشان را از لذّات حيات متمتّع سازيم، و پس از آن عذاب موعود بر ايشان فرود آيد، آن برخوردارى از طول عمر و خوشگذرانى چيزى از عذاب خدا را از ايشان دفع نميكند. و همچنين سوره قدر را بر آن حضرت نازل كرد، كه خدا در اين سوره، شب قدر را براى پيامبرش بهتر از هزار ماه سلطنت بنى اميّه قرار داد
