روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-ضَمَانُ الْمُزَكَّى وَ زَكَاةُ النَّقْدَيْنِ وَ مُسْتَحِقُّ الزَّكَاة

و سيل ع :

عَنْ رَجُلٍ أَعْطَى زَكَاةَ مَالِهِ رَجُلاً وَ هُوَ يَرَى أَنَّهُ مُعْسِرٌ فَوَجَدَهُ مُوسِراً قَالَ لاَ يُجْزِي عَنْهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۰

و از آن امام عليه السّلام در باره كسى سؤال كردند كه زكات مال‏خود را به شخصى داده كه او را دست تنگ مى‏پنداشته، ولى بعدا او را توانگر يافته است؟ امام فرمود: آنچه به رسم زكات به او داده ذمّه‏اش را برى نميسازد.