روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۹۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و سيل الصادق ع :

عَنِ اَلرَّجُلِ يَخْرُجُ يُشَيِّعُ أَخَاهُ مَسِيرَةَ يَوْمَيْنِ أَوْ ثَلاَثَةٍ فَقَالَ إِنْ كَانَ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَلْيُفْطِرْ فَسُئِلَ أَيُّهُمَا أَفْضَلُ يُقِيمُ وَ يَصُومُ أَوْ يُشَيِّعُهُ قَالَ يُشَيِّعُهُ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَضَعَ اَلصَّوْمَ عَنْهُ إِذَا شَيَّعَهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۸۱

و از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردند كه براى مسير دو روز يا سه روز به مشايعت برادرش راه مى‏پيمايد. پس فرمود: اگر اين مشايعت در ماه رمضان بوده است مى‏بايد افطار كند. آنگاه سؤال كردند كه كدام يك افضل است: [اقامت كند و] روزه بدارد، يا او را مشايعت نمايد؟ فرمود: مشايعت او افضل است زيرا خداى عزّ و جلّ زمانى كه او به مشايعت برادرش برود روزه را از او برداشته است.