روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-صَدَقَةُ الْأَنْعَام

و روي عمر بن اذينه عن زراره عن ابي جعفر ع قال :

لَيْسَ فِيمَا دُونَ اَلْخَمْسِ مِنَ اَلْإِبِلِ شَيْ‏ءٌ فَإِذَا كَانَتْ خَمْساً فَفِيهَا شَاةٌ إِلَى عَشْرٍ فَإِذَا كَانَتْ عَشْراً فَفِيهَا شَاتَانِ فَإِذَا بَلَغَتْ خَمْسَ عَشْرَةَ فَفِيهَا ثَلاَثٌ مِنَ اَلْغَنَمِ فَإِذَا بَلَغَتْ عِشْرِينَ فَفِيهَا أَرْبَعٌ مِنَ اَلْغَنَمِ فَإِذَا بَلَغَتْ خَمْساً وَ عِشْرِينَ فَفِيهَا خَمْسٌ مِنَ اَلْغَنَمِ فَإِذَا زَادَتْ وَاحِدَةٌ فَفِيهَا اِبْنَةُ مَخَاضٍ إِلَى خَمْسٍ وَ ثَلاَثِينَ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ عِنْدَهُ اِبْنَةُ مَخَاضٍ فَابْنُ لَبُونٍ ذَكَرٌ فَإِذَا زَادَتْ عَلَى خَمْسٍ وَ ثَلاَثِينَ بِوَاحِدَةٍ فَفِيهَا اِبْنَةُ لَبُونٍ إِلَى خَمْسٍ وَ أَرْبَعِينَ فَإِذَا زَادَتْ وَاحِدَةٌ فَفِيهَا حِقَّةٌ وَ إِنَّمَا سُمِّيَتْ حِقَّةً لِأَنَّهَا اِسْتَحَقَّتْ أَنْ يُرْكَبَ ظَهْرُهَا إِلَى سِتِّينَ فَإِنْ زَادَتْ وَاحِدَةٌ فَفِيهَا جَذَعَةٌ إِلَى خَمْسٍ وَ سَبْعِينَ فَإِنْ زَادَتْ وَاحِدَةٌ فَفِيهَا اِبْنَتَا لَبُونٍ إِلَى تِسْعِينَ فَإِنْ زَادَتْ وَاحِدَةٌ فَحِقَّتَانِ إِلَى عِشْرِينَ وَ مِائَةٍ فَإِنْ زَادَتْ عَلَى اَلْعِشْرِينَ وَ اَلْمِائَةِ وَاحِدَةٌ فَفِي كُلِّ خَمْسِينَ حِقَّةٌ وَ فِي كُلِّ أَرْبَعِينَ بِنْتُ لَبُونٍ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۲۲

و عمر بن اذينه، از زراره، از امام ابو جعفر عليه السّلام روايت كرده است، كه فرمود: به كمتر از پنج شتر چيزى تعلّق نميگيرد، پس چون به پنج رسيد، يك گوسفند در آن واجب مى‏شود، پس چون به ده شتر رسيد دو گوسفند و چون به پانزده بالغ شد سه گوسفند در آن واجب مى‏شود، و چون به بيست رسيد چهار گوسفند و چنانچه به بيست و پنج رسيد پنج گوسفند به آن تعلّق ميگيرد، هنگامى كه يك شتر بر اين شمار افزوده شد «بنت مخاض» ى «۱» در آن لازم مى‏آيد تا به سى و پنج بالغ شود. پس اگر بنت مخاضى در اختيار نداشت «ابن لبون» «۲» نرى به جاى آن قرار ميگيرد، و چون يك شتر بر سى و پنج شتر افزوده شد «بنت لبونى» در آن لازم مى‏آيد تا به چهل و پنج برآيد، پس چنانچه يك شتر بر آن افزوده شد، «حقّه» «۳» اى به آن تعلّق ميگيرد تا به‏ __________________________________________________

(۱) نام شتر در سالهاى زندگيش در حديث ۱۶۰۶ آمده است.
(۲) نام شتر در سالهاى زندگيش در حديث ۱۶۰۶ آمده است.
(۳) نام شتر در سالهاى زندگيش در حديث ۱۶۰۶ آمده است.

شصت برسد (و آن حقّه ناميده شده از آن جهت كه ميتوان از او سوارى گرفت). و چون يكى بر اين شمار اضافه شود، دو بنت لبون در آن واجب مى‏شود تا به نود شتر بالغ گردد و هنگامى كه يك شتر بر آن افزوده شد، بايد دو حقّه پرداخت شود تا شمار اشتران به يك صد و بيست برآيد، پس اگر يك شتر بر اين تعداد افزون شد، مى‏بايد از هر پنجاه شتر، حقّه‏اى و از هر چهل شتر بنت لبونى به عنوان زكات تأديه گردد. و كسى كه «جذعه» اى «۴» بر او واجب شود و آن را در اختيار نداشته باشد و حقّه‏اى نزد او باشد، همان حقّه را پرداخته و دو گوسفند يا بيست درهم نقد همراه آن مى‏سازد. و كسى كه حقّه‏اى بر او واجب گردد، و آن را واجد نباشد، و به جاى آن جذعه‏اى در اختيار داشته باشد، همان جذعه را تسليم مى‏كند، و از مأمور جمع‏آورى زكات دو گوسفند يا بيست درهم دريافت مينمايد. و كسى كه حقّه‏اى بر او واجب شود، و آن را در اختيار نداشته باشد، و به جاى آن واجد بنت لبونى باشد، همان بنت لبون را تأديه ميكند و دو گوسفند يا بيست درهم نقد ضميمه آن ميسازد، و كسى كه ميبايد بنت لبونى تأديه كند، و واجد آن نباشد، و به جاى آن حقّه‏اى نزد او باشد همان حقّه را تقديم ميدارد، و مأمور زكات دو گوسفند يا بيست درهم به او مى‏پردازد. و كسى كه‏ __________________________________________________

(۴) نام شتر در سالهاى زندگيش در حديث ۱۶۰۶ آمده است.

بنت لبونى بر ذمّه دارد، و آن را در اختيار نداشته باشد، و در عوض بنت مخاضى داشته باشد همان بنت مخاض را تسليم ميكند، و دو گوسفند يا بيست درهم به آن مى‏افزايد. و كسى كه ميبايد بنت مخاضى تأديه كند، و واجد آن نباشد، و در عوض بنت لبونى نزد او باشد، همان بنت لبون را تسليم ميكند، و دو گوسفند يا بيست درهم نقد از مأمور دريافت مينمايد. و كسى كه به پرداخت بنت مخاضى ملزم است، و آن را واجد نيست، بلكه ابن لبونى دارد، همان ابن لبون از او پذيرفته مى‏شود، و چيزى ضميمه آن نمى‏سازد.