روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۸۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ فَضْلِ الصَّدَقَة

و قال رسول الله ص :

إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَحَبَّ شَيْئاً لِنَفْسِهِ وَ أَبْغَضَهُ لِخَلْقِهِ أَبْغَضَ عَزَّ وَ جَلَّ لِخَلْقِهِ اَلْمَسْأَلَةَ وَ أَحَبَّ لِنَفْسِهِ أَنْ يُسْأَلَ وَ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ أَنْ يُسْأَلَ فَلاَ يَسْتَحْيِي أَحَدُكُمْ أَنْ يَسْأَلَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ فَضْلِهِ وَ لَوْ شِسْعَ نَعْلٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۱

و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: خداى تبارك و تعالى چيزى را براى خود دوست داشته، و براى خلق خود دشمن داشته است: براى خلق خودش سؤال را دشمن داشته، و براى خودش دوست داشته است كه از او سؤال كنند، و هيچ چيز براى او خوشايندتر از اين نيست كه چيزى از او بخواهند پس هيچ يك از شما شرم نكند كه خداى عزّ و جلّ را از فضل و احسانش مسألت كند، اگر چه در باره چيزى كوچك و كم ارزش مانند- بند كفشى باشد.