روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۹۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و قيل لابي عبد الله ع :

اَلرَّجُلُ يَأْخُذُ اَلْحَجَّةَ مِنَ اَلرَّجُلِ فَيَمُوتُ فَلاَ يَتْرُكُ شَيْئاً فَقَالَ أَجْزَأَتْ عَنِ اَلْمَيِّتِ وَ إِنْ كَانَتْ لَهُ عِنْدَ اَللَّهِ حَجَّةٌ أُثْبِتَتْ لِصَاحِبِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۱۳

و به امام صادق عليه السّلام معروض داشتند كه مردى حجّه‏اى از مردى ميگيرد، و قضا را در آن ميان ميميرد، و چيزى از خود بجا نميگذارد، پس امام عليه السّلام فرمود: براى ميّت كفايت ميكند، و اگر نزد خدا حجّه‏اى داشته براى صاحب مال ثبت مى‏شود.