روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۴۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر

و سال زكريا بن ادم ابا الحسن الرضا ع :

عَنِ اَلتَّقْصِيرِ فِي كَمْ يُقَصِّرُ اَلرَّجُلُ إِذَا كَانَ فِي ضِيَاعِ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ أَمْرُهُ جَائِزٌ فِيهَا يَسِيرُ فِي اَلضِّيَاعِ يَوْمَيْنِ وَ لَيْلَتَيْنِ وَ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ وَ لَيَالِيَهُنَّ فَكَتَبَ اَلتَّقْصِيرُ فِي مَسِيرَةِ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۳۰

زكريّا بن آدم از امام رضا عليه السّلام در مورد قصر ساختن نماز سؤال كرد كه شخص در چه مقدار از راه نماز را قصر ميگزارد هنگامى كه در املاك و مزارع متعلّق به خانواده خود كه حكم و فرمانش در آن محلّ‏ها همانند ملك خودش روا و نافذ باشد دو روز و دو شب يا سه روز و سه شب در گردش و راه پيمودن باشد؟ آن حضرت در پاسخ نوشت: قصر يا كوتاه و شكسته كردن نماز در مسافت يك شبانه روز است.