روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۲۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا

و قال الصادق ع :

يُجْزِيكَ مِنَ اَلْقِرَاءَةِ إِذَا كُنْتَ مَعَهُمْ مِثْلُ حَدِيثِ‏ اَلنَّفْسِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۴

امام صادق عليه السّلام فرمود: هر گاه با اهل تسنّن نماز كنى از قراءت كافى است چنان بخوانى كه در دل خود با خويشتن صحبت ميكنى. يعنى در كمال آهستگى. و كسى كه پشت سر مخالف شيعيان يا اهل سنّت نماز ميكند، و امام سوره سجده را ميخواند و بسجده نمى‏رود مأموم خود در اثناى نماز، با سر به نيّت سجده ايماء ميكند. و وقتى امام مى‏گويد: «سمع اللَّه لمن حمده» كسانى كه پشت سر او هستند ميگويند: «الحمد للَّه ربّ العالمين» و صداى خود را پائين مى‏آورند (شايد بجهت تقيّه و شايد بدليل اينكه مطلوبست مأمومين همه ذكرها را آهسته بگويند) و اگر با مخالفان شيعه يا با اهل سنّت نماز ميكرد، بگويد «ربّنا لك الحمد».