روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۶۶۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا

و سال جميل بن دراج ابا عبد الله ع :

عَنْ إِمَامِ قَوْمٍ أَجْنَبَ وَ لَيْسَ مَعَهُ مِنَ اَلْمَاءِ مَا يَكْفِيهِ لِلْغُسْلِ وَ مَعَهُمْ مَاءٌ يَتَوَضَّئُونَ بِهِ فَيَتَوَضَّأُ بَعْضُهُمْ وَ يَؤُمُّهُمْ قَالَ لاَ وَ لَكِنْ يَتَيَمَّمُ اَلْإِمَامُ وَ يَؤُمُّهُمْ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ اَلْأَرْضَ طَهُوراً كَمَا جَعَلَ اَلْمَاءَ طَهُوراً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰

جميل بن درّاج از امام صادق عليه السّلام پرسيد: هر گاه امام جمعى جنب باشد و همراه او آنقدر آب نباشد كه براى غسل كفايت كند، و مردم نيز با خود آب بقدر وضو ساختن داشته باشند آيا بعضى از ايشان مى‏تواند وضو بسازد و امامت ديگران كند؟ آن حضرت فرمود: نه، بلكه امام ايشان تيمّم مى‏كند و پيشنمازى آنان مى‏كند، همانا خداوند عزّ و جلّ زمين را پاك و پاك‏كننده ساخت، همچنان كه آب را پاك و پاكى بخش قرار داد.