روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۵۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ أَحْكَامِ السَّهْوِ فِي الصَّلَاة

و روي العلا عن محمد بن مسلم عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ صَلَّى اَلظُّهْرَ خَمْساً فَقَالَ إِنْ كَانَ لاَ يَدْرِي جَلَسَ فِي اَلرَّابِعَةِ أَمْ لَمْ يَجْلِسْ فَلْيَجْعَلْ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ مِنْهَا اَلظُّهْرَ وَ يَجْلِسُ وَ يَتَشَهَّدُ ثُمَّ يُصَلِّي وَ هُوَ جَالِسٌ رَكْعَتَيْنِ وَ أَرْبَعَ سَجَدَاتٍ فَيُضِيفُهُمَا إِلَى اَلْخَامِسَةِ فَتَكُونُ نَافِلَةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۴۵

و محمّد بن مسلم گويد: از آن حضرت عليه السّلام پرسيدم: شخصى نماز ظهر را پنج ركعت خوانده است. فرمود: اگر نميداند كه آيا در ركعت چهارم پس از انجام سجده نشسته است يا نه، پس چهار ركعت آن را نماز ظهر قرار دهد و بنشيند و تشهّد بخواند (و سلام دهد) بعد دو ركعت نشسته بخواند و به آن ركعت پنجم بيفزايد كه دو ركعت نافله محسوب مى‏شود.