روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۳۹۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْقِبْلَة

: 

وَ رَأَى ص نُخَامَةً فِي اَلْمَسْجِدِ فَمَشَى إِلَيْهَا بِعُرْجُونٍ مِنْ عَرَاجِينِ اِبْنِ طَابٍ فَحَكَّهَا ثُمَّ رَجَعَ اَلْقَهْقَرَى فَبَنَى عَلَى صَلاَتِهِ وَ قَالَ‏ اَلصَّادِقُ ع‏ وَ هَذَا يَفْتَحُ مِنَ اَلصَّلاَةِ أَبْوَاباً كَثِيرَةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۲۱

يك بار رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله مشغول نماز بود، مشاهده فرمود كه فضولات بينى در مسجد (بر ديوار مسجد) انداخته‏اند، پس آن حضرت شاخه‏اى از شاخه‏هاى ابن طاب برداشته به سوى آن رفت و آن را (از ديوار) تراشيد، آنگاه بهمان صورت از پشت به محلّ نماز باز گشت و از آنجا كه نماز را رها كرده بود دنباله نماز را ادامه داد. امام صادق عليه السّلام فرمود: اين رفتار پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله بابهاى مسائل فراوان متعلّق به نماز را پيش روى مى‏گشايد.