روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۳۷۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يُسْجَدُ عَلَيْهِ وَ مَا لَا يُسْجَدُ عَلَيْه

و قال ع :

اَلسُّجُودُ عَلَى طِينِ‏ قَبْرِ اَلْحُسَيْنِ ع‏ يُنَوِّرُ إِلَى اَلْأَرْضِ اَلسَّابِعَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۷

و باز آن حضرت فرمود: سجده بر خاك قبر امام حسين عليه السّلام (سجده‏كننده را) تا زمين هفتم نورانى مى‏سازد يا نورى مى‏بخشد كه فروغ آن تا به زمين هفتم ميرسد. و هر كس سبحه‏اى (يا باصطلاح تسبيحى) از خاك يا گل قبر امام حسين عليه السّلام با خود داشته باشد نام او را در شمار مسبّحان و تسبيح گويان مى‏نويسند هر چند با آن ذكرى نگويند و تسبيحى نكند، و البتّه تسبيح كردن با انگشتان يا حساب تسبيح و ذكر گفتن را با انگشتان نگاه داشتن بهتر و با فضيلت‏تر است تا با ساير چيزهاى ديگر زيرا از آن انگشتان در روز قيامت (براى اعمالى كه مرتكب شده‏ايد در وقتى كه آن را بدست داشته‏ايد) پرسش مى‏كنند و شهادت ميگيرند.