روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۰۸۱
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ التَّعْزِيَةِ وَ الْجَزَعِ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ زِيَارَةِ الْقُبُورِ وَ النَّوْحِ وَ الْمَأْتَمِ
و روي عن محمد بن مسلم انه قال :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۰۸۰ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۰۸۲ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۶۲
از محمد بن مسلم روايت شده كه گفت: بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: آيا خوبست مردگان را زيارت كنيم؟ آن حضرت فرمود: آرى، عرضكردم: وقتى نزد ايشان ميرويم آنان متوجه ما ميشوند؟ فرمود: آرى بخدا قسم، ايشان متوجّه آمدن شما ميشوند و از عمل شما خوشحال ميگردند و بشما انس ميگيرند و از تنهايى بيرون مىآيند. گويد: عرضكردم: هنگامى كه نزد آنان ميرويم چه بگوئيم؟ فرمود: اين دعا را بخوان: «اللّهمّ جاف الأرض عن جنوبهم و صاعد إليك ارواحهم و لقّهم منك رضوانا، و اسكن إليهم من رحمتك ما تصل به وحدتهم، و تؤنس به وحشتهم، إنك على كلّ شيء قدير» يعنى: بار خدايا زمين را از پهلويهاى ايشان دور ساز (كنايه از آنكه فشار قبر را از ايشان بگردان) و روانهايشان را بسوى خود بالا ببر، و از جانب خويش خشنوديت را پيشبازشان فرست، و از رحمتت همنشينى براى آنان بگمار كه دلتنگى و تنهائيشان را مبدّل بأنس و آرامى و وحشتشان را مبدل بأمن ساز، چرا كه تو بر هر چيز توانائى.