روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۵۹۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ ارْتِيَادِ الْمَكَانِ لِلْحَدَثِ وَ السُّنَّةِ فِي دُخُولِهِ وَ الْآدَابِ فِيهِ إِلَى الْخُرُوجِ مِنْه

و سال هشام بن سالم ابا عبد الله ع :

فَقَالَ لَهُ أَغْتَسِلُ مِنَ اَلْجَنَابَةِ وَ غَيْرِ ذَلِكَ فِي اَلْكَنِيفِ اَلَّذِي يُبَالُ فِيهِ وَ عَلَيَّ نَعْلٌ سِنْدِيَّةٌ فَأَغْتَسِلُ وَ عَلَيَّ اَلنَّعْلُ كَمَا هِيَ فَقَالَ إِنْ كَانَ اَلْمَاءُ اَلَّذِي يَسِيلُ مِنْ جَسَدِكَ يُصِيبُ أَسْفَلَ قَدَمَيْكَ فَلاَ تَغْسِلْ أَسْفَلَ قَدَمَيْكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۲

هشام بن سالم از امام صادق عليه السّلام پرسيد: گاه هست كه من غسل جنابت يا غسل ديگرى غير از آن ميكنم در آبريز گاهى كه در آنجا بول مى‏شود در حالى كه من كفش سندى (كه لبه دارد) بپاى دارم و آن كفش همچنان با من است، حكم آن چيست؟ آن حضرت فرمود: اگر آبى كه از بدنت جارى است به زير پاهايت ميرسد پس لازم نيست [زير] پاهايت را جداگانه بشوئى. و همچنين است هنگامى كه شخص درون حفره و گودالى غسل ميكند و آب بزير پاهاى او جريان دارد، پاهاى خود را (جداگانه) نشويد، و اگر پاهاى او در آب گودال به گل فرو رفته (و آب به زير پايش جريان ندارد) آنها را بشويد.