روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۵۶۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ الْمِيَاهِ وَ طُهْرِهَا وَ نَجَاسَتِهَا

و سال علي بن جعفر اخاه موسي بن جعفر ع :

عَنِ اَلرَّجُلِ اَلْجُنُبِ‏ هَلْ يُجْزِيهِ عَنْ غُسْلِ اَلْجَنَابَةِ أَنْ يَقُومَ فِي اَلْمَطَرِ حَتَّى يُغْسَلَ رَأْسُهُ وَ جَسَدُهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَى مَاءٍ سِوَى ذَلِكَ فَقَالَ إِذَا غَسَلَهُ اِغْتِسَالَهُ بِالْمَاءِ أَجْزَأَهُ ذَلِكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۱

و على بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر عليهما السّلام پرسيد: اگر مردى جنب در باران بايستد و به نيّت غسل سر و بدن خود را بشويد با اينكه ميتواند با آبى غير از آن غسل كند، آيا اين برايش كافيست و غسل محسوب مى‏شود يا نه، حضرت فرمود: اگر همان طور كه با آب غسل ميكرده با باران هم غسل كند او را كافيست (يعنى همان طور كه با آب در حمّام عمل ميكرده همان طور زير باران عمل كند درست است).