روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

بهذا الاسناد عن سفيان بن عيينه عن السندي عن ابي جعفر ع قال :

مَا أَخْلَصَ اَلْعَبْدُ اَلْإِيمَانَ‏ بِاللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِينَ يَوْماً أَوْ قَالَ مَا أَجْمَلَ عَبْدٌ ذِكْرَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِينَ يَوْماً إِلاَّ زَهَّدَهُ‏ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي اَلدُّنْيَا وَ بَصَّرَهُ دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا فَأَثْبَتَ اَلْحِكْمَةَ فِي قَلْبِهِ‏ وَ أَنْطَقَ بِهَا لِسَانَهُ‏ ثُمَّ تَلاَ إِنَّ اَلَّذِينَ اِتَّخَذُوا اَلْعِجْلَ سَيَنََالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فِي اَلْحَيََاةِ اَلدُّنْيََا وَ كَذََلِكَ‏ نَجْزِي اَلْمُفْتَرِينَ‏ فَلاَ تَرَى صَاحِبَ بِدْعَةٍ إِلاَّ ذَلِيلاً وَ مُفْتَرِياً عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلَى‏ رَسُولِهِ‏ ص وَ عَلَى‏ أَهْلِ بَيْتِهِ ص‏ إِلاَّ ذَلِيلاً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۷

از امام باقر (ع) كه فرمود: هيچ بنده‏اى چهل روز ايمان خالص به خدا نيارد يا فرمود: خدا را چهل روز به نيكى ياد نكند جز آن كه خدا او را نسبت به دنيا زاهد سازد و درد و داروى دنيا را به او بنمايد و حكمت را در دلش پا برجا كند و زبانش را بدان گويا سازد، سپس خواند (۱۵۱ سوره اعراف): «به راستى آن كسانى كه گوساله پرستيدند به زودى بدانها رسد با خوارى در زندگى دنيا و همچنين افتراءبندان را سزا دهيم» هيچ‏ بدعت‏گذارى را نبينى جز اينكه خوار است و هر كه به خدا عز و جل و بر رسولش و بر خاندان او (ع) افتراء بندد خوار باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۷

امام باقر عليه السّلام فرمود: هيچ بنده‏ئى چهل روز ايمانش را بخداى عز و جل خالص نگرداند- يا فرمود: هيچ بنده‏ئى ذكر خدا را در چهل روز نيكو انجام ندهد- جز آنكه خداى عز و جل او را نسبت بدنيا زاهد سازد و درد و داروى دنيا را باو بنمايد، پس حكمت را در دلش ثابت كند و زبانش را بآن گويا سازد سپس تلاوت فرمود: «كسانى كه گوساله پرستيدند، بزودى خشم پروردگارشان با ذلت در زندگى دنيا بآنها برسد، افترابندان را اين گونه جزا ميدهيم ۱۵۲ سوره ۷» از اين رو هيچ بدعتگزارى را نبينى، جز اينكه ذليل است، و هيچ افترا زننده بخدا و پيغمبر و اهل بيتش صلوات اللَّه عليهم را نبينى جز اينكه ذليل است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۵

و به همين اسناد، از سفيان بن عينيه، از سدّىّ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود: «هيچ بنده‏اى چهل روز ايمان به خدا را خالص نگردانيد، يا فرمود: هيچ بنده‏اى چهل روز ياد خدا را نيكو نكرد، مگر آنكه خدا او را زاهد و بى‏رغبت در دنيا گردانيد، و او را به درد دنيا و دواى آن بينا كرد، و حكمت را در دلش ثابت نمود، و زبانش را با آن گويا فرمود». بعد از آن، اين آيه را تلاوت كرد كه: « «إِنَّ الَّذِينَ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ سَيَنالُهُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ ذِلَّةٌ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ كَذلِكَ نَجْزِي الْمُفْتَرِينَ» «۳»؛ يعنى: «به درستى كه آنان كه فرا گرفتند گوساله‏ را و آن را خداى خويش گردانيدند، زود باشد كه برسد ايشان را خشم سختى از جانب پروردگار ايشان، و خوارى بزرگى در زندگانى دنيا، و همچنان كه جزا داديم گوساله‏پرستان را، جزا خواهيم داد دروغ‏بافندگان را». و حضرت فرمود: «پس هيچ صاحب بدعتى را نمى‏بينى، مگر خوار، و هيچ دروغگويى را نمى‏بينى كه بر خداى عز و جل و بر رسول او و بر اهل بيت آن حضرت- صلى الله عليهم- افترا بندد، مگر حقير و بى‏مقدار». __________________________________________________

(۳). اعراف، ۱۵۲.