روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۹۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عنه عن احمد بن محمد عن الحسين بن سعيد عن النضر بن سويد عن ابن سنان عن حفص عن محمد بن مسلم قال :

قُلْتُ لَهُ عَلِّمْنِي دُعَاءً فَقَالَ فَأَيْنَ أَنْتَ عَنْ دُعَاءِ اَلْإِلْحَاحِ قَالَ قُلْتُ وَ مَا دُعَاءُ اَلْإِلْحَاحِ فَقَالَ‏ اَللَّهُمَّ رَبَّ اَلسَّمَاوَاتِ اَلسَّبْعِ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ رَبَّ اَلْعَرْشِ اَلْعَظِيمِ وَ رَبَ‏ جَبْرَئِيلَ‏ وَ مِيكَائِيلَ‏ وَ إِسْرَافِيلَ‏ وَ رَبَ‏ اَلْقُرْآنِ‏ اَلْعَظِيمِ وَ رَبَ‏ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ اَلنَّبِيِّينَ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِالَّذِي تَقُومُ بِهِ اَلسَّمَاءُ وَ بِهِ تَقُومُ اَلْأَرْضُ وَ بِهِ تُفَرِّقُ بَيْنَ اَلْجَمْعِ وَ بِهِ تَجْمَعُ بَيْنَ اَلْمُتَفَرِّقِ وَ بِهِ تَرْزُقُ اَلْأَحْيَاءَ وَ بِهِ أَحْصَيْتَ عَدَدَ اَلرِّمَالِ وَ وَزْنَ اَلْجِبَالِ وَ كَيْلَ اَلْبُحُورِ ثُمَّ تُصَلِّي عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ثُمَّ تَسْأَلُهُ حَاجَتَكَ وَ أَلِحَّ فِي اَلطَّلَبِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۴۵

از محمّد بن مسلم، گويد: به او گفتم: به من دعائى بياموز، فرمود: تو كجائى كه دعاى الحاح را بخوانى، گويد: گفتم: دعاى الحاح چيست؟ در پاسخ فرمود: «بار خدايا! پروردگار هفت آسمان و آنچه ميان آنها است و پروردگار عرش بزرگ و پروردگار جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و پروردگار قرآن عظيم و پروردگار محمّد خاتم پيغمبران، راستى من از تو خواهش دارم بدان چه آسمان بر آن بر پا است و بدان چه زمين بدان بر پا است و بدان پراكنده كنى جمع را و جمع كنى پراكنده را و بدان روزى دهى زنده‏ها را و بدان آمار كنى شمار ريگها و وزن كوهها و پيمانه درياها را». سپس صلوات فرستى به محمّد و آل محمّد و سپس حاجت خود را بخواهى و در خواست خود اصرارورزى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۷۸

محمد بن مسلم گويد: بآن حضرت عليه السلام عرضكردم: دعائى بمن بياموز، فرمود: تو كجائى از دعاى الحاح؟ (و چرا آن را نخوانى؟) گويد: عرضكردم: دعاى الحاح كدام است؟ فرمود: «اللهم رب السماوات السبع و ما بينهن و رب العرش العظيم و رب جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و رب القرآن‏ العظيم و رب محمد خاتم النبيين انى أسألك بالذى تقوم به السماء و به تقوم الارض و به تفرق بين الجمع و به تجمع بين المتفرق و به ترزق الاحياء و به احصيت عدد الرمال و وزن الجبال و كيل البحور» سپس بر محمد و آل محمد صلوات ميفرستى آنگاه حاجت خود را ميخواهى و در درخواست خود اصرار بنما.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۶۹

از او، از احمد بن بن محمد، از حسين بن سعيد، از نضر بن سويد، از ابن سنان، از حفص، از محمد بن مسلم روايت است كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: دعايى به من تعليم كن. فرمود: «چرا از دعاى الحاح دور افتاده‏اى؟» راوى گفت: عرض كردم كه: دعاى الحاح چيست؟ فرمود: «اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ ... وَ وَزْنَ الْجِبَالِ، وَ كَيْلَ الْبُحُورِ؛ «خداوندا! اى پروردگار آسمان‏هاى هفت‏گانه و آنچه ميانه آنها است! و پروردگار عرش بزرگ! و پروردگار جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل! و پروردگار قرآن بزرگ! و پروردگار محمد، آخر پيغمبران! به درستى كه من سؤال مى‏كنم تو را به آنچه برپا مى‏شود به آن آسمان، و به آن برپا مى‏شود زمين، و به آن جدايى مى‏اندازى ميان جمع، و به آن جمع مى‏كنى ميان پراكنده، و به آن روزى مى‏دهى زندگان را، و به آن ضبط كرده‏اى شماره ريگ‏ها و وزن كوه‏ها و پيمانه درياها را»، بعد از آن، بر محمد و بر آل محمد صلوات مى‏فرستى. پس حاجت خود را از او سؤال مى‏نمايى، و در طلب، الحاح و اصرار بكن».