روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۲۷۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن الحسين بن عثمان عن محمد بن ابي حمزه عمن ذكره عن ابي عبد الله ع قال :

مَنْ حَقَّرَ مُؤْمِناً مِسْكِيناً أَوْ غَيْرَ مِسْكِينٍ لَمْ يَزَلِ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ حَاقِراً لَهُ مَاقِتاً حَتَّى يَرْجِعَ عَنْ مَحْقَرَتِهِ إِيَّاهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۱۹

امام صادق (ع) فرمود: هر كه مؤمن مستمند يا غير مستمندى را خوار شمارد، پيوسته خدا عز و جل او را خوار و دشمن دارد تا از خوار شمردن آن مؤمن برگردد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۵۲

حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر كه مؤمنى را خوار شمارد چه (آن مؤمن) مستمند باشد. يا غير مستمند، پيوسته خداى عز و جل او را خوار و دشمن دارد تا آنگاه كه از خوار شمردن آن مؤمن برگردد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از حسين بن عثمان، از محمد بن ابى حمزه، از آنكه او را ذكر كرده، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود:«هر كه مؤمنى را خوار گرداند؛ خواه آن مؤمن گدا باشد، و خواه غير گدا، پيوسته خداى عز و جل او را خوار دارد، و بر او خشمناك باشد، تا وقتى كه از خوار داشتن آن مؤمن بازگردد».