روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۱۱۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن اسباط عن رجل من اصحابنا من اهل خراسان من ولد ابراهيم بن سيار يرفعه عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ عَلِمَ أَنَّ اَلذَّنْبَ خَيْرٌ لِلْمُؤْمِنِ مِنَ اَلْعُجْبِ وَ لَوْ لاَ ذَلِكَ مَا اُبْتُلِيَ مُؤْمِنٌ بِذَنْبٍ أَبَداً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۲۵

از امام صادق (ع)، فرمود: راستى خدا مى‏داند كه گناه براى مؤمن بهتر است از عُجب و خودبينى، و اگر چنين نبود هرگز شخص مؤمن به گنهكارى گرفتار نمى‏شد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۴۲۷

امام صادق عليه السّلام فرمود: همانا خدا دانست كه ارتكاب گناه براى مؤمن از خود بينى بهتر است و اگر چنين نبود، هرگز مؤمنى بگناهى دچار نميشد.و فرمود: هر كه را خود بينى فراگيرد هلاك شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۷۴۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن اسباط، از مردى از اصحاب ما از اهل خراسان، از فرزندان ابراهيم بن سيّار روايت كرده كه آن را مرفوع ساخته از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «به درستى كه خدا دانست كه گناه از براى مؤمن، از عجب بهتر است. و اگر اين نبود، هيچ مؤمنى هرگز به گناهى مبتلى نمى‏شد».