روایت:الکافی جلد ۱ ش ۶۵۷

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

ابو علي الاشعري عن محمد بن عبد الجبار عن محمد بن اسماعيل عن علي بن النعمان عن سويد القلا عن ابي ايوب عن ابي بصير عن ابي جعفر ع قال :

إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِلْمَيْنِ عِلْمٌ لاَ يَعْلَمُهُ إِلاَّ هُوَ وَ عِلْمٌ عَلَّمَهُ مَلاَئِكَتَهُ وَ رُسُلَهُ فَمَا عَلَّمَهُ مَلاَئِكَتَهُ وَ رُسُلَهُ ع فَنَحْنُ نَعْلَمُهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۲۹۱

فرمود: به راستى براى خدا عز و جل دو علم است: علمى كه جز حضرت او نداند، و علمى كه به فرشته‏ها و رسولان آموخته باشد، آنچه را به فرشته‏ها و رسل آموخته ما آن را مى‏دانيم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۷۶

و فرمود خداى عز و جل را دو گونه علم است: ۱- علمى كه جز خود او نداند. ۲- علمى كه بملائكه و رسولانش آموخته است، آنچه بملائكه و رسولانش عليهم السلام آموخته است ما ميدانيم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۱۱

ابوعلى اشعرى، از محمد بن عبدالجبّار، از محمد بن اسماعيل، از على بن نعمان، از سُويد قَلّاء، از ابو ايّوب، از ابوبصير، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «به درستى كه خداى عزّوجلّ را دو علم است: علمى كه غير از او كسى آن را نمى‏داند، و علمى كه آن را به فرشتگان و رسولان خويش تعليم فرموده. پس آنچه را كه به فرشتگان و رسولان خويش تعليم فرموده، ما آن را مى‏دانيم»