الْعِشَار
«عِشار» از مادّه «عَشْر» جمع «عشراء» در اصل به معناى شتر مادّه بار دارى است که ده ماه بر حمل او گذشته، و در آستانه آوردن بچه است، یعنى چیزى نمى گذرد که شتر دیگرى از او متولد مى شود، و شیر فراوان در پستان او ظاهر مى گردد. در آن روز که این آیات نازل گشت، چنین شترى باارزش ترین اموال عرب محسوب مى شد.
مرحوم «طبرسى» در «مجمع البیان» نقل مى کند که بعضى «عِشار» را به معناى «ابرها» گرفته اند. ولى مى افزاید: «بعضى گفته اند تفسیر عشار به ابرها چیزى است که در لغت عرب شناخته نشده». اما، با توجّه به مطلبى که «طریحى» در «مجمع البحرین» آورده که «عِشار» در اصل، به معناى شتران باردار است، و سپس به هر باردارى گفته شده، ممکن است اطلاق آن بر «ابرها» نیز به خاطر آن باشد که آنها نیز غالباً باردارند، هر چند ابرهایى که در آستانه قیامت در صفحه آسمان ظاهر مى شوند باردار نیستند (دقت کنید).
بعضى نیز، «عشار» را به معناى خانه ها یا زمین هاى زراعتى تفسیر کرده اند که در آستانه قیامت تعطیل مى گردد، و از ساکنان و زراعت خالى مى شود. ولى، تفسیر اول از همه معروف تر است.
ریشه کلمه
- عشر (۲۷ بار)
