کِفَاتا
ریشه کلمه
- کفت (۱ بار)
قاموس قرآن
(به كسر كاف) [مرسلات:26-25]. كفات به معنى جمع و قبض است «كَفَتَ الشَّىْءَ اِلى نَفْسِهِ: ضَمَّهُ وَ قَبَضَهُ» در حديث آمده: «اَكْفِتُوا صِبْيانَكُم» اطفالتان را به خودتان منضم كنيد. [مرسلات:25-26]. كفات در آيه ظاهراً به معنى فاعل و احياء و امواتاً مفعول آنند يعنى آيا زمين را جامع زندهها و مردهها قرار نداديم كه به هر دو گروه وسعت مىدهد. الميزان از كافى نقل كرده: على «عليه السلام» وقت رجوع از صفين به قبرستان نگريسته فرمود: اين كفات اموات است يعنى مساكن مردگان بعد به خانههاى كوفه نگاه كرده فرمود: هذِهِ كِفاتُ الْاَحْياء» سپس اين آيه را خواند: «اَلَمْ نَجْعَلِ الْاَرْضَ كِفاتاً. اَحْياءً وَ اَمْواتاً». نگارنده گويد: از آيه شريفه استفاده مىشود كه زمين تا قيامت به زندگان و مردگان كفايت خواهد كرد و براى بشر هر قدر كه بيشتر باشد تنگ نخواهد شد و تأمين ارزاق را خواهد كرد. خوف از آينده و نظريه «مالتوس» عبث است، در عين حال كثرت نسل در اسلام ممدوح است و تحديد آن حرام نمىباشد. بعضى كفات را جمع كفت به معنى ظرف گفتهاند يعنى آيا زمين را ظرف زندگان و مردگان قرار نداديم. اين كلمه تنها يكبار در قرآن يافته است.
