مَکّة
ریشه کلمه
- مکة (۱ بار)
قاموس قرآن
[فتح:24]. لفظ مكّه يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است و آن بنابر تصريح جوهرى نام شهر مكّه است. زادهالله شرفاً. و به تصريح قاموس و اقرب شهر مكّه و يا همه حرم است «بطن» در لغت از جمله به معنى جوف كلّ شىء است بطن مكّه يعنى ميان مكّه، منظور از بطن مكّه در آيه چنانكه گفتهاند «حديبيّه» است به جهت نزديكيش به مكّه حتى گفتهاند بعضى اراضى آن از حرم است. در حديبيّه ميان رسول خدا «صلى الله عليه واله» و مشركين صلح واقع گرديد و در نتيجه دست هر دو گروه از يكديگر كوتاه شد حال آنكه مسلمين غالب بودند و وارد ديار مشركين شده بودند و ناچار شدند كه با آنحضرت صلح كنند و قول دادند كه سال آينده آن حضرت به آزادى وارد مكّه شد و عمره آورد معنى آيه چنين است: خدا همان است كه در حديبيّه دست شما را از كفّار و دست كفّار را از شما بازداشت پس از آنكه شما را بر آنها پيروز گردانيد.
