أَضَاعُوا
از الکتاب
ریشه کلمه
- ضيع (۱۰ بار)
قاموس قرآن
تباه شدن. [اعراف:170]. ممكن است گاهى مراد از آن ترك باشد مثل: [مريم:59]. گفتهاند يعنى نماز را ترك كردند در مجمع از امام صادق عليه السلام نقل است كه آن را با تأخير از وقت تباه كردند نه با ترك. آيه [بقره:143]. راجع به اعمالى است كه پيش از تحوّل قبله رو به بيت المقدّس انجام داده بودند شايد مراد از ايمان عمل باشد و شايد همان ايمان باشد يعنى: خدا عمل و ايمان شما را كه پيش از تحوّل قبله انجام دادهايد ضايع و تباه و بى اثر نمىكند. همه موارد استعمال اين كلمه در قرآن درباره تباه نشدن اعمال اهل ايمان است. مگر آيه 59 مريم كه نقل شد.
در حال بارگیری...