لَنَحْن
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
[يوسف:3]. «نَحْنَ» دلالت بر متكلم مع الغير دارد. راغب گويد: بعضى از علماء گفتهاند كه خداوند كلماتى امثال «نحن» را آنگاه بكار مىبرد كه فعل بعدى بواسطه بعضى از ملائكه يا اولياء انجام شده باشد و مراد از «نحن» خدا و واسطه هاست مثل انزال وحى، نصرت مؤمنان و اهلاك كافران و غيره مثل «اِنَّا نَحْنُ نَزَلْنا الذِكْرِ...» و امثال آن. نگارنده گويد: ظاهرا قرآن در اين باره معمول عرف را در نظر گرفته كه گاهى من و گاهى ما مىگويند ولى درعين حال آنچه راغب نقل كرده قابل دقت است كه خداوند اختصاصىها را به لفظ « أَنَا الْغَفُورُ الَّرحيمُ - لااِلهَ اِلّا أَنَا - أنْ يا مُوسى اِنى أَنااللهُ رَبَّ الْعالَمينَ» و نظير آن فرموده است. والله العالم.
در حال بارگیری...
