طِين

آیات شامل این کلمه

«طین» یعنى معجونى از آب و خاک.

ریشه کلمه

• طين‌ (۱۲ بار)

قاموس قرآن

گل. راغب گفته: آن خاك آميخته با آب است، گاهى به آن طين گويند هر چند خشك شده و آبش رفته باشد. [آل عمران:49]. ايم كلمه جمعاً 12 بار در قرآن مجيد آمده است، 8 بار نكره درباره خلقت انسان مثل [انعام:2]. و يكبار نكره در خصوص عذاب قوم لوط مثل [ذاريات:33]. و سه دفعه معرفه، دو تا درباره پرنده ساختن حضرت عيسى «عليه السلام» و يكى در داستان فرعون [قصص:38]. ناگفته نماند: چون در خلقت انسان اولى «مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّار» «مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَاٍ» آمده اگر انسان از گل خشكيده آفريده شده باشد مراد از طين در آيات خلقت كلوخ است و اگر از گلى كه روى آن خشكيده بود آفريده شده مقصود گل معمولى است.

در حال بارگیری...