مُقِيتا
از الکتاب
«مُقِیت» در اصل، از مادّه «قُوْت» به معناى غذایى است که جان انسان را حفظ مى کند، بنابراین «مقیت» که اسم فاعل از باب افعال است به معناى کسى است که قُوت دیگرى را مى پردازد و از آنجا که چنین کسى حافظ حیات او است، کلمه «مقیت» به معناى «حافظ» نیز به کار رفته.
و نیز شخصى که قُوت مى دهد، حتماً توانایى بر این کار دارد، به همین جهت این کلمه به معناى «مقتدر» نیز آمده و چنین کسى مسلماً حساب زیردستان خود را دارد، به همین دلیل، به معناى «حسیب» نیز آمده است و در آیه فوق، تمام این معانى ممکن است از کلمه «مقیت» اراده شود.
ریشه کلمه
- قوت (۲ بار)
در حال بارگیری...
