تَلَظّى
از الکتاب
«تَلَظّى» از مادّه «لظى» (بر وزن قضا) به معناى شعله خالص است. و مى دانیم که شعله هاى خالص و خالى از هر گونه دود، گرما و حرارت بیشترى دارد، و گاه واژه «لظى» به خود جهنم نیز اطلاق شده است. «تَلَظّى» در اصل «تَتَلَظّى» بوده، که یکى از دو «تا» براى تخفیف افتاده است.
ریشه کلمه
- لظى (۲ بار)
قاموس قرآن
شعله خالص و زبانه آتش. راغب مىگويد: «اَللَّظىِ: اَللَّهَبُ الْخالِصُ» در لغت آمده: [معارج:15]. حقا كه آتش جهنم شعله خالص و بى دود است. [ليل:14]. تَلَظَى مشتعل شدن است شما را از آتش مشتعل مىترسانيم. اين لفظ دوباربيشتر در قرآن نيامده است.
