بِطَغْوَاهَا
از الکتاب
«طَغْوى» و «طغیان» هر دو به یک معناست، و مراد از آن تجاوز از حدّ و مرز است، و در اینجا، منظور تجاوز از حدود الهى و سرکشى در مقابل فرمان هاى او است. از عبارت بعضى از علماى لغت استفاده مى شود که «طغیان» هم به صورت ناقص واوى و هم ناقص یایى آمده است، «طغوى» از مادّه ناقص واوى گرفته شده و «طغیان» از ناقص یایى (دقت کنید).
