يُفَجّرُونَهَا
از الکتاب
«یُفَجِّرُونَ» از مادّه «تفجیر» در اصل از ریشه «فجر» گرفته شده که به معناى شکافتن وسیع است، خواه شکافتن زمین باشد، یا چیز دیگر، و از آنجا که نور صبح گویى پرده شب را مى شکافد، به آن «فجر» گفته اند، و به شخص فاسق از این رو «فاجر» مى گویند که: پرده حیا و پاکى را دریده، و از مسیر حق خارج شده است. اما در آیه مورد بحث، به معناى شکافتن زمین است.
